مروری بر وضعیت صدور دستور عدم انجام عملیات احیاء در بیمارانی که دچار ایست قلبی تنفسی می گردند

زمینه و هدف: دستور عدم انجام عملیات احیاء در مواردی صادر می­گردد که بیمار علی رغم دریافت درمان­های لازم دچار ایست قلبی تنفسی شده و بر اساس تشخیص پزشک، درخواست قبلی بیمار و یا درخواست بستگان عملیات احیاء بخصوص در مواردی که پیش آگهی خوبی برای درمان وجود نداشته باشد، انجام نمی­گیرد. در حال حاضر دستورالعمل و مجوز رسمی برای صدور دستور عدم انجام عملیات احیاء در مراکز درمانی کشور وجود ندارد و به نظر می­رسد این دستور به صورت غیر رسمی و سلیقه­ای انتخاب می­شود. در این مطالعه وضعیت موجود و متغیرهایی که از نظر پزشکان اهمیت بیشتری دارند، مورد بررسی قرار می­گیرد.روش ­بررسی: پرسشنامه­ای بی­نام در رابطه با صدور دستور عدم انجام احیاء به پزشکان متخصص هوشبری و طب اورژانس بیمارستان‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران ارایه گردید که 62% پزشکان به آن پاسخ دادند. یافته­ها به کمک نرم افزارSPSS ویرایش 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته­ها: در مجموع 71 پزشک به سوالات پاسخ دادند. بر این اساس صدور دستور عدم احیاء در غالب موارد (61/4%) به صورت غیررسمی و شفاهی صادر می­شود. وجود بیماری­های ناتوان کننده زمینه­ای، وضعیت نامناسب قلبی پیش از ایست قلبی اخیر، پیش آگهی نامناسب برای بیماری زمینه‌ای و آسیستول بیش از 20 دقیقه از متغیرهای اصلی و موثر در صدور دستور عدم احیاء می­باشند.نتیجه­گیری: این مطالعه حاکی از شیوع بی ضابطه صدور دستور عدم انجام عملیات احیاء در بیمارستان­ها می باشد. با توجه به این که در حال حاضر در کشور معیار مشخصی برای این انتخاب وجود ندارد، لازم است دستورالعمل استاندارد شده‌ای با استفاده از نظرات فقها و متخصصان مربوطه تعریف شود.