فراوانی اینتگرون کلاس 1 و فنوتیپ مقاومت چند‌دارویی در استافیلوکوکوس اورئوس‌های جدا‌شده از بیماران و محیطیک واحد مراقبت‌های ویژه در تهران، ایران

  سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهم‌ترین باکتری‌های بیماری‌زا است.هدف از مطالعه حاضر بررسی حضور کلاس 1 اینتگرون در میاناستافیلوکوکوس اورئوس‌های جدا‌شده از محیط، پرسنل و بیماران بخش ICU و ارتباط آن با الگوهای مقاومت دارویی آن‌ها بود. مواد و روش‌ها: در مجموع 410 نمونه بالینی، محیطی و پرسنل بخش ICU از نظر آلودگیاستافیلوکوکوس اورئوس بررسی گردیدند. الگوی حساسیت آنتی‌بیوتیکی این جدایه‌ها توسط 15 دیسک آنتی‌بیوتیکی سنجیده و حداقل غلظت مهاری آنتی‌بیوتیک اگزاسیلین به روش رقیق‌سازی در مایع تعیین گردید. پس از استخراجDNA و تخلیص پلاسمید، تکثیر ناحیه ژنی اینتگرون کلاس یک توسط PCR انجام گردید. یافته‌ها:2/32% از نمونه بالینی، به ترتیب 27% و 3/19% از نمونه‌های محیطی و پرسنل از نظر استافیلوکوکوس اورئوس مثبت بودند. به ترتیب6/90%، 68% و 46% از جدایه‌های بالینی، محیطی و پرسنل فنوتیپ مقاومت به اگزاسیلین را نشان دادند. هم‌چنین تمامی جدایه‌های بالینی و 3/33% از جدایه‌های محیطی فنوتیپ مقاومتی چند‌دارویی را نشان دادند. بیش‌ترین مقاومت در جدایه‌های بالینی مربوط به آمپی‌سیلین و اریترومایسین (%5/96)، پنی‌سیلین و کانامایسین (5/93%) و جنتامایسین (5/90%) و در نمونه‌های محیطی مربوط به پنی‌سیلین (72%)، آمپی‌سیلین (68%)، اریترومایسین (66%)، و در نمونه‌های پرسنل مربوط به پنی‌سیلین و آمپی‌سیلین (73%) و اریترومایسین(5/61) بود. در این مطالعه 3/32% از جدایه‌های بالینی و 7/67% از جدایه‌های محیطی از نظر ژن اینتگرون کلاس 1 مثبت بودند. نتیجه‌گیری:نتایج این تحقیق در مجموع نشان داد که بینی و دست پرستاران و کارکنان به عنوان بیش‌ترین منابع کلونیزاسیون محیطی سویه‌هایاستافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به چند دارو در بیمارستان می‌باشد. این نتایج هم‌چنین موید فراوانی حضور اینتگرون کلاس یک در این جدایه‌ها، به‌ویژه در میان جدایه‌های مقاوم به اگزاسیلین است.