غوطه‌وری در آب سرد پس از فعالیت ورزشی آسیب‌زا، اوج بیان پروتئین HSP25 را به تعویق می‌اندازد

نشان داده شده است فعالیت ورزشی نامتعارف به آسیب میوفیبریلی منجر می‌شود. در سال‌های اخیر، غوطه‌وری در آب سرد (CWI) پس از جلسات تمرینی سنگین و مسابقات با هدف کاهش کوفتگی رواج یافته است. با وجود این، هیچ منطق علمی محکمی در تأیید اینکه آیا این روش واقعا بازیافت پس از فعالیت ورزشی را تسریع می‌کند، وجود ندارد. علاوه‌بر این، سؤال حیاتی این است که آیا ممکن است این روش در سازگاری‌های کوتاه‌مدت ناشی از جلسات ورزشی تداخل ایجادکند. هدف:HSP25  به‌عنوان یکی از پروتئین‌های استرسی -که نشان داده شده است نقش مهمی در فرایند بازشکل‌گیری دورۀ بازیافت پس از فعالیت ورزشی آسیب‌زا دارد- در این تحقیق بررسی شده است. هدف این تحقیق بررسی بیان پروتئین HSP25 پس از به‌کارگیری غوطه‌وری در آب سرد در پی فعالیت ورزشی آسیب‌زا، در زمان‌های مختلف دورۀ بازیافت بود. روش: 96 سرموش صحرایی نر ویستار (با وزن 10±290 گرم و سن 8 تا 9 هفته ) در گروه فعالیت ورزشی (Ex) و گروه غوطه‌وری در آب سرد پس از فعالیت ورزشی (Ex+CWI) قرار داده شدند. هر گروه به شش زیرگروه در زمان‌های مختلف قبل و پس از فعالیت ورزشی (قبل، 5/0، و 24، 48، 72، و 168 ساعت پس از فعالیت ورزشی) تقسیم شد. پروتکل فعالیت ورزشی شامل 45 دقیقه دویدن سراشیبی روی نوارگردان ( سرعت 20 متر بر دقیقه، شیب منفی 17 درجه) و پروتکل غوطه‌وری در آب سرد شامل 10 دقیقه غوطه‌وری در آب 10 درجۀ سانتی‌گراد بود. پروتئین HSP25 عضلۀ اسکلتی نعلی با روش ELISA، در زمان‌های مورد نظر سنجیده شد. آزمون آماری درون‌گروهی تحلیل واریانس بود. از آزمون تی مستقل نیز برای مقایسۀ بین گروه‌ها در زمان‌های مختلف استفاده شد. سطح معناداری آزمون 05/0 در نظر گرفته شد. نتایج: مشاهده شد پروتئین HSP25 عضله در تمام زمان‌های مختلف مورد سنجش پس از فعالیت ورزشی- به‌غیر از زمان 168 ساعت -درحد معناداری افزایش داشت (P