عوامل موثر در رفتار خودتوسعه ای کارکنان با تاکید بر نقش حمایت سازمان و نگرش اسلامی به کار

هدف این پژوهش، بررسی عوامل مؤثر در رفتار خودتوسعه‌ای کارکنان، با تأکید بر نقش حمایت سازمان و نگرش اسلامی به کار است. تحقیق حاضر از نظر هدف، بنیادی- کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی- پیمایشی است و 949 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان‌های دولتی شهر تهران به عنوان نمونه آماری، در آن شرکت کردند. داده‌ها به روش تحلیل عاملی و تحلیل مسیر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و عوامل مؤثر در رفتار خودتوسعه‌ای کارکنان با استفاده از پانل خبرگان، شناسایی و الگوی نهایی خودتوسعه‌ای منابع انسانی، طراحی و تبیین شد. یافته‌ها حاکی از آن است که سن، تحصیلات، نگرش اسلامی به کار، خودکارآمدی، تعهد حرفه‌ای و انگیزش شغلی و حمایت سازمان، بر تمایل و رفتار خودتوسعه‌ای کارکنان اثرگذارند و نیز بین نگرش اسلامی به کار و حمایت سازمان و حمایت سرپرست با رفتار خودتوسعه‌ای کارکنان، رابطة مستقیم و معنی‌داری وجود دارد. بر اساس نتایج تحقیق، نگرش اسلامی به کار و حمایت سازمان، به‌ترتیب، بیشترین همبستگی را با رفتار خودتوسعه‌ای کارکنان دارند. می‌توان نتیجه گرفت که از طریق تقویت و تحکیم باورهای مذهبی کارکنان و نیز تشویق و حمایت سازمان، می‌توان رفتار خود توسعه‌ای کارکنان را تقویت کرد.