عقیده و باور از دیدگاه امامین انقلاب اسلامی

در برّرسی موضوع «عقیده» و «باور» از دیدگاه حضرت امام خمینی(ره) مشخص شد، مرحله ­ی علم و معرفت و شناخت هر چیزی «عقیده» نامیده می ­شود و اگر این مرحله با تصدیق قلبی اتّصاف به عمل داشته باشد، تبدیل به ایمان و «باور» می ­شود. یعنی بین عقیده و باور تفاوت وجود دارد. از منظر ایشان، اعتقاد و علم، غیر از ایمان و باور است، چرا که پس از کسب معرفت، بایستی با ریاضات شرعی، تذکّر، تفکّر و دوام توجّه و خلوت، حقایق را به قلب رسانده تا قلب، الهی شود و تبدیل به باور شود. مقام معظّم رهبری(مدّظلّه ­العالی) نیز با تفاوت قائل شدن بین عقیده و ایمان، چندین بار ایمان را همان باور معرّفی کرده و معتقدند بالا رفتن معلومات دینی و مرحله­ی «عقیده» در اولویّت دوم قرار دارد؛ مهم، باور است که با جلسات موعظه، ذکر و تمسّک به قرآن کریم و توسّل به اهل­بیت به دست می­ آید. ایشان ایمان آگاهانه را که ماندگارتر است، ایمان مطلوبِ اسلام و نجات­بخش و زاینده­ ی عمل معرّفی می ­کند که مضاف بر تصدیق قلبی، همراه با تعهّدات و لوازم آن باشد و ایمان مقلّدانه و متعصّبانه را رد می­کنند، و شاید تنها تفاوت نظر حضرت امام با مقام معظّم رهبری مطلب اخیر باشد که امام، ایمان و باور را همان تصدیق قلبی می ­دانند ولی مقام معظّم رهبری(مدّظلّه) علاوه بر تصدیق قلبی، التزام به لوازم و تعهّدات آن را نیز شرط می ­دانند.