ضعف سنت «نقد» در پژوهش علوم سیاسی در ایران

علوم سیاسی در ایران با این انتقاد روبه‌رو بوده که با عمل فاصلة بسیار دارد، بومی نشده و جایگاه مناسب خود را نیافته است. به نظر می‌رسد یکی از عوامل عمدة ضعف پژوهش در علوم سیاسی در کشورمان عدم توجه جدی به امر «نقد» باشد. هدف از این تحقیق بررسی جایگاه نقد در پژوهش علوم سیاسی در ایران است. بدین منظور، مجله‌های تخصصی علوم سیاسی مورد بررسی میدانی قرار گرفته‌اند، گونه‌های مختلف نقد دسته‌بندی شده و طی یک بررسی کمی تعداد و حجم آثار اختصاص‌یافته به نقد در مقایسه با کل آثار سنجیده شده‌اند. برای شناخت بهتر جایگاه نقد در پژوهش علوم سیاسی، یافته‌های مربوط به مطالب انتقادی در مجله‌های تخصصی علوم سیاسی با یافته‌های مشابه در گزیده‌ای از مجله‌های رشته ادبیات (که رشته‌ای بومی به شمار می‌آید و سنت دیرپایی از نقد در آن جریان دارد) مقایسه شده‌اند. آمارها نشان می‌دهند 2/8 درصد عناوین و 5/4 درصد حجم مطالب منتشرشده در مجله‌های پژوهشی علوم سیاسی به مطالب انتقادی اختصاص دارند که از ارقام مشابه در مجله‌های رشته ادبیات اندکی مطلوب‌تر است، اما ضعف سنت نقد در پژوهش علوم سیاسی در ایران را آشکار می‌سازد. به علاوه، بررسی گونه‌های مختلف نقد در مجله‌های پژوهشی علوم سیاسی نشان می‌دهد 91 درصد تعداد و 84 درصد حجم مطالب انتقادی، «نقد کتاب» بوده‌اند. ارقام مشابه در رشته ادبیات مشخص می‌کند مجله‌های این رشته بیش از مجله‌های علوم سیاسی به سایر گونه‌های نقد توجه مبذول می‌دارند.