شناسایی و تعیین تراکم علف‌های هرز مهم و غالب مزارع زعفران (Crocus sativus L.) قاینات

به منظور شناسایی و تعیین فراوانی و تراکم علف‌های هرز مزارع زعفران شهرستان قاینات، طی سال زراعی 94-93 تعداد 15 مزرعه به طور تصادفی بر اساس سطح زیر کشت انتخاب شدند. در هر مزرعه علف‌های هرز به تفکیک جنس و گونه شمارش شدند. تراکم علف‌های هرز مزارع در کادر 25/0 مترمربع برآورد شد. در این بررسی مزارع بین 1000 تا 5000 مترمربع مساحت داشته بازدید و نمونه‌برداری انجام‌ شد. حرکت در مزرعه به شکل W انجام گرفت. نمونه‌برداری از مزارع از نیمه اردیبهشت ماه تا اواخر دی ماه انجام شد و با استفاده از روابط و فرمول‌ها، فراوانی گونه‌ها، یکنواختی گونه‌ای، میانگین تراکمی و غالبیت گونه‌ای محاسبه و تعیین شد. تعداد علف‌های هرز مشاهده شده 84 گونه که خانواده‌های کاسنی، گندمیان، شب بو، حبوبات، علف هفت‌بند، اسفناج و پنیرک به ترتیب دارای بیشترین فراوانی بودند. علف‌های هرز مهم بر اساس شاخص غالبیت به ترتیب شامل: جومیش (tectorum Bromus)، علف پشمکی (Bromus scoparius)، جو موشی (Hordeum murinum)، دم موشی (Bromus danthoniae) و جو محلی (Hordeum vulgar) از باریک برگ‌ها و آفتاب پرست (Heliotropium europaeum)، تلخ (Sophora alepecurides) و تلخک (Acroptilon repens) از پهن برگ‌ها بودند. علف‌های هرز یک‌ساله با 45 گونه از بیشترین تنوع گونه‌ای و دوساله‌ها با 4 گونه از کمترین تنوع گونه‌ای برخوردار بودند و چندساله‌ها با 35 گونه بین این دو گروه قرار داشتند. 88 درصد گونه‌ها، پهن برگ و 12 درصد گونه‌ها، باریک برگ بودند؛ بنابراین توصیه می‌شود که برای کنترل علفهای هرز مزارع زعفران از مدیریت اکولوژیک که منجر به ثبات و پایداری تولید و نیز کاهش مصرف مواد و سموم شیمیایی می‌شود استفاده کرد.