شناسایی و ارزیابی دقیق نواحی آب و هوایی استان اصفهان از دیدگاه آسایش اقلیم گردشگری

شرایط آب و هوایی در هر منطقه‌ای تابعی از تأثیر‌گذاری متغیرهای مختلف اقلیمی در آن منطقه است. شناسایی عوامل و عناصر اصلی سازنده اقلیم هر منطقه‌ای می‌تواند در تعیین پتانسیل‌های اقلیمی آن منطقه بسیار موثر واقع شود .استان اصفهان منطقه‌ای کوهپایه‌ایی در مرکز ایران است که با توجّه به تنوّع توپوگرافی، از توزیع متفاوت عناصر اقلیمی در سراسر پهنه‌ی استان برخوردار می‌باشد. در راستای تبیین دقیق نواحی اقلیمی این استان، روش‌های تحلیل مولفه‌های اصلی و تحلیل خوشه‌ای مورد استفاده قرار گرفته است. بدین منظور تعداد 25 متغیر اقلیمی از 12 ایستگاه همدید استان انتخاب گردید. بررسی عناصر اقلیمی بر اساس تحلیل مولفه‌های اصلی نشان داد که اقلیم استان ساخته پنج مولفه (بارش، دمایی، آسمان صاف و آفتابی، بادی - غباری و گرمایی - رطوبت) است که این مولفه‌ها 95 درصد پراش داده‌ها را تبیین می‌کند. مولفه‌های یاد شده، استان اصفهان را به چهار ناحیه اقلیمی (گرم و خشک و بیابانی، نیمه خشک، کوهستانی و سرد و کوهستانی و نیمه سرد) تقسیم می‌کند. همچنین با استفاده از شاخصPET به ارزیابی و مقایسه اقلیم آسایشِ ایستگاهِ نماینده‌ی هر ناحیه‌ی اقلیمی در طول سال پرداخته شد. نتایج تحلیل ماهانه نشان می‌دهد، مناسب‌ترین زمان برای گردشگری به شهرهای خور و بیابانک و کاشان در ما‌های آوریل و سپتامبر است. این وضعیّت برای شهر اصفهان طولانی تر شده و در ماه‌های آوریل، می و اکتبر به وقوع می‌پیوندد؛ این در حالی است که گلپایگان به دلیل موقعیّت کوهستانی، شرایط بدون تنش فیزیولوژی را در فصل تابستان و در ماه‌های ژوئیه و آگوست تجربه می‌کند.