شناسایی مولفه‌های ابعاد نیروی کار احساسی پرستاران در تعامل با همراهان بیمار

نیروی کار احساسی، مدیریت احساسات به منظور ابراز احساسات مورد انتظار سازمانی است که دارای دو بعد بازیگری ظاهری و بازیگری عمیق می‌باشد. حرفه پرستاری به شدت با مفهوم احساسات عجین شده است. از این رو، هدف اصلی این پژوهش، شناسایی مولفه‌های ابعاد نیروی کار احساسی پرستاران نمونه کشوری در تعامل با همراهان بیمار است. این مطالعه به صورت کیفی و بر مبنای استراتژی پدیدارشناسی انجام شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته و عمیق و جهت تجزیه و تحلیل آن از رویکرد کلایزی استفاده گردید. جامعه مورد مطالعه پژوهش را کلیه پرستاران نمونه کشوری بیمارستان‌های دولتی مشهد تشکیل دادند که با توجه به نمونه‌گیری هدفمند و کفایت آن مورد مصاحبه قرار گرفتند. از یافته‌های حاصل از تجزیه و تحلیل مصاحبه‌ها، در بعد بازیگری ظاهری، 2 زیرمولفه ”خاموشی احساسی“ و ”نمای احساسی“ برای مولفه «سرکوب احساسی‌» و در بعد بازیگری عمیق،  8 زیرمولفه ”درک وضعیت احساسی همراهان بیمار“، ”توجه به نظرات همراهان بیمار“، ”خود را جای همراهان بیمار گذاشتن“، ‌”‌تصویرسازی“، ” توجیه سازی“، ” تلقین سازی“،” اجتناب از برخورد احساسی“ و ” خلوت کردن احساسی“  برای 3 مولفه «حمایت احساسی، تلاش احساسی، فاصله احساسی» پدیدار گردید. یافته‌های این پژوهش بینش ارزشمندی را در مورد نیروی کار احساسی انجام شده توسط پرستاران نمونه کشوری فراهم می‌کند که به ارتقاء کیفیت ارائه خدمات و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می‌کند.