شناخت مفهوم و مصادیق خطر اجتماعی در حقوق ایران و فرانسه

از آغاز آفرینش و ایجاد اجتماعات بشری تا به امروز، خطرات بسیاری زندگی افراد را در معرض تهدید قرار داده است. برخی از این خطرات، چنان تأثیر اقتصادی به جا می‌گذارد و سطح معاش را به پایین­ترین حد خود می­کشاند که سبب می­شود دولت­ها در برابر قربانیان، احساس مسئولیت کرده و تلاش خود را در جهت مدیریت این خطرات، ساماندهی کنند. اعلام چنین مسئولیتی از سوی دولت­ها و ایجاد بیمه­های اجتماعی سبب می­شود این­گونه خطرها، رنگ اجتماعی به خود گیرد. اگرچه مصادیق خطرهای اجتماعی که می­توان آن­ها را در سه دستة خطرهای ناشی از زندگی حرفه­ای، خطرهای جسمانی و خطرهای برآمده از تشکیل خانواده  قرار داد، در بسیاری از نظام­های حقوقی شناسایی شده‌‌اند اما مفهوم خطر اجتماعی همچنان مهجور مانده است.از این رو در پژوهش حاضر، سعی بر آن شده است با تکیه بر عناصر مشترک خطرات اجتماعی و آموزه­های نظریه‌پردازان در حقوق فرانسه، به تعریفی منسجم از اصطلاح خطر اجتماعی دست یابیم.پس از شناخت مفهوم خطر اجتماعی و بررسی مصادیق آن در حقوق ایران، اشکالاتی جهت توزیع و اجتماعی ساختن این قسم از خطرات نمایان می­شود که با یاری جستن از برخی دستاوردهای نظام تأمین اجتماعی فرانسه می­توان در جهت رفع این اشکالات برآمد.