سنگ‏‌شناسی و زمین‏‌شیمی برخی سنگ‏‌های گرانیتوییدی و حد واسط جنوب‏‌باختری منطقه قروه (کردستان)

در جنوب‏‌باختری قروه، در شمال پهنه سنندج- سیرجان، توده‏‌های اسیدی و حد واسط با ترکیب مونزوگرانیت، گرانودیوربت و تونالیت و دیوریت برونزد دارند. بررسی‏‌های سنگ‏‌نگاری نشان می‏‌دهند پلاژیوکلاز، آلکالی‏‌فلدسپار، کوارتز، آمفیبول، کلینوپیروکسن و بیوتیت از کانی‏‌های اصلی سازندة سنگ‏‌های گرانیتوییدی هستند. بررسی‏‌های کانی‏‌شناسی و زمین‏‌شیمیایی سنگ‏‌های گرانیتوییدی و حد واسط نشان می‏‌دهند این سنگ‏‌ها متاآلومین تا کمی پرآلومین بوده و از سری ماگمایی کالک‏‌آلکالن هستند. همچنین، سنگ‏‌های گرانیتوییدی ویژگی‏‌های گرانیت‏‌های نوع I را دارند. در نمونه‏‌های بررسی‏‌شده اثر تتراد لانتانید بیشتر در الگوهای REE به‏‌هنجارشده به ترکیب کندریت به‌صورت اثر تتراد تیپ M و ناهنجاری نسبی منفی Eu دیده می‌شود. برپایه بررسی‏‌های سنگ‏‌نگاری و زمین‏‌شیمیایی، جدایش بلورهای سرشار از REE (مانند: فلدسپار، آمفیبول، آپاتیت و تیتانیت) در هنگام جدایش بلوری مذاب و سپس واکنش مذاب با سیال‌ها در مراحل پایانی تبلور، عوامل مهم کنترل‏‌کننده اثر تتراد در این نمونه‏‌ها هستند. اثر تتراد لانتانید در برابر نسبت‏‌های K/Rb، Y/Ho، Zr/Hf، Sr/Eu و Eu/Eu* در راستای تحول گرانیتویید تغییر می‌کند. این سنگ‏‌ها از عنصرهای لیتوفیل بزرگ یون (مانند: U، Rb، K و Th) و LREE غنی‏‌شدگی و به‏‌طور نسبی از عنصرهای Nb، Hf، Ti، Ta، Ba، Zr و P تهی‏‌شدگی نشان می‏‌دهند. غنی‏‌شدگی از عنصرهای LILE و LREE و تهی‏‌شدگی از عنصرهای HFSE در این نمونه‏‌ها پیامد پیدایش آنها در پهنه‌ای فرورانشی است