سنتز جاذب C14/Fe3O4@SiO2 و بررسی کارایی آن در حذف اورانیم از محلول‌های آبی و پساب واقعی با استفاده از ماده واسطه بنزامید

امروزه موضوع جداسازی و حذف اورانیم از لحاظ مسائل محیط‌زیستی، بهداشتی و استراتژیکی اهمیت فراوانی یافته است. این عنصر دارای کاربرد مهم و پرسودی است که پژوهشگران را به‌سمت شناسایی روش‌های حذف اورانیم همراه با احیای آن کشانده است. در این پژوهش با سنتز جاذب C14/Fe3O4@SiO2، و با ایجاد کمپلکس اورانیم بنزامید سعی در حذف اورانیم بر روی جاذبی با قابلیت احیای مناسب شد. ابتدا جاذب Fe3O4@SiO2 سنتز و توسط ماده‌ی تری‌اتوکسی‌سیلان اصلاح شد. ویژگی‌های فیزیکی جاذب توسط آنالیز SEM و FTIR بررسی شد. سپس آزمایش‌هایی در زمینه تأثیر سرعت اختلاط، زمان، قدرت یونی و قابلیت استفاده مجدد جاذب انجام گرفت. در نهایت کارایی این جاذب در حذف اورانیم از پساب واقعی مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز SEM و FTIR تأییدکننده سنتز و اصلاح موفق جاذب Fe3O4@SiO2 بودند. اگرچه بر اساس آنالیز آماری، سرعت اختلاط و قدرت یونی همانند زمان عواملی موثر بر کارایی جاذب محسوب می‌شوند، اما تنها سبب افزایش 5 درصد و کاهش 17 درصد راندمان حذف همزمان با افزایش سرعت اختلاط تا 250 و قدرت یونی تا 5/1 مولار شدند. بالاترین راندمان حذف اورانیم در پساب سنتتیک ۹7 درصد بود که در پساب واقعی به 49 درصد کاهش یافت. جاذب C14/SiO2_Fe3O4 با برخورداری از هسته مغناطیسی و سطحی مقاوم، علاوه بر جداسازی آسان و توانایی قابلیت استفاده مجدد بالا، دارای تأثیرپذیری اندک از تغییر سرعت اختلاط و قدرت یونی است و قابلیت بالایی در حذف اورانیم از پساب واقعی دارد.