ساخت و اعتباریابی مقیاس مسئولیت‌پذیری بزرگسالان با تأکید بر تئوری انتخاب گلاسر

مسئولیت‌پذیری از ویژگی‌های اصیل انسانی است که رشد و تکامل فرد و جامعه انسانی و همچنین حفاظت از طبیعت در گرو آن است. بدین صورت که از طریق مسئولیت‌پذیری رابطه انسان با خود، همنوعان و طبیعت متعادل می‌گردد. هدف این پژوهش ساخت و هنجاریابی مقیاس مسئولیت‌پذیری در شهروندان تهران است. روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری شامل شهروندان منطقه 14 تهران بود. از این تعداد 240 نفر به عنوان نمونه، با استفاده از شیوه نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از توزیع پرسشنامه، از روایی محتوایی، روایی عاملی اکتشافی و تاییدی استفاده گردید. نتایج تحلیل اکتشافی، مسئولیت‌پذیری را در پنج مولفه احساس ارزشمندی، خودکنترلی، واقع‌گرایی، احساس تعهد و خودکارآمدی نام‌گذاری کرد. همچنین در تحلیل تاییدی میزان شاخص‌های برازش به نسبت مطلوب بود. برای محاسبه پایایی مقیاس مسئولیت‌پذیری از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که 91/0، برای عامل اول 61/0، عامل دوم 67/0، عامل سوم 52/0، عامل چهارم 82/0 و عامل پنجم 75/0 برآورد شد. بر این اساس، مقیاس محقق ساخته مسئولیت‌پذیری از پایایی بالایی برخوردار است.