روش Teach back در آموزش به بیمار

آموزش به بیمار جزو نیازهای اساسی بیماران و داشتن اطلاعات کامل از سیر بیماری و درمان، جزو مهم ترین حقوق آنها می باشد. امروزه آموزش به مددجو از مهم ترین نقش ها و مسئولیت­های مراقبتی پرستاران است که در جهت ارتقاء و باز گرداندن سلامتی و سازگاری با اثرات بیماری عمل می کند(1). درک از بیماری عامل مهمی در پیش بینی توانمندی افراد برای انجام رفتارهای سازگارانه محسوب می شود(2). بیمارانی که درک واضحی از وضعیت بیماری خود ندارند یا آموزش بعد ترخیص آنها مؤثر نباشد، ممکن است مکررا بستری شوند (3). علیرغم تأکید مطالعات بر اهمیت آموزش به بیمار، بهترین روش ها برای اطمینان از درک و به یادسپاری و حفظ کافی اطلاعات آموزشی در بیمارستان ها مبهم باقی مانده است (4). گروهی از محققان دریافتند که اثر آموزش در مداخلات گذشته دوامی نداشته است (5). اغلب بیماران از بیمارستان ترخیص می گردند، بدون اینکه ارزیابی درستی از اطلاعات آموزش داده شده به آنها صورت بگیرد. به طوری که مطالعات نشان داده اند که بیماران 40 تا 80 درصد اطلاعات را تقریباً بلافاصله بعد از شنیدن آن فراموش می کنند. بعلاوه، نزدیک نیمی از اطلاعاتی که آنها به خاطر سپرده اند، نادرست است (6،3) یک روش آموزشی برای اطمینان حاصل کردن از درک بیماران، روش Teach back نامیده می شود (4). معادل فارسی روش Teach back در مطالعات داخل کشور تحت عنوان "روش برگشتی" و "روش بازخورد محور" ذکر شده است (8-7).