روابط ساختاری سیستم‌های مغزی- رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان با نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی روابط ساختاری سیستم‌های مغزی- رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان با نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر است. برای انتخاب نمونه، 240نفر (120 نفر پسر و 120 نفر دختر) از دانشجویان دانشگاه تبریز به روش نمونه‌گیری چند مرحله‌ای انتخاب شده و به این پرسشنامه‌ها پاسخ دادند: مقیاس سیستم‌های بازداری/ فعال‌سازی رفتاری کارور و وایت، مقیاس دشواری در تنظیم هیجان (DERS) و نسخه چهارم پرسشنامه اختلال اضطراب فراگیر ((GAD-Q-ΙV برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل عاملی تأییدی و روش مدل‌یابی معادلات ساختاری استفاده شد. ارزیابی مدل ساختاری با استفاده از شاخص‌های مجذور کای، نسبت مجذور کای به درجه آزادی، ریشه میانگین مربعات خطای برآورد، ریشه میانگین مربعات باقیمانده استاندارد شده، شاخص نیکویی برازش، شاخص برازش مقایسه‌ای، شاخص برازش هنجار شده، شاخص برازندگی فزآینده و شاخص توکر- لوئیس نشان داد که سیستم‌های مغزی- رفتاری و دشواری در تنظیم هیجان روابط معنی‌داری با نشانه‌های اختلال اضطراب فراگیر دارد و مدل فرضی از برازندگی مناسبی برخوردار است. با تکیه بر این یافته‌ها می‌توان دریافت، دشواری در تنظیم هیجان می‌تواند نقش واسطه‌ای قابل توجهی بین سیستم‌های مغزی رفتاری و اختلال اضطراب فراگیر ایفا کند.