رابطه ساختاری نگرش و دانش محیط‌زیستی با تمایلات رفتاری در حفاظت از محیط‌زیست: نقش میانجی رضایت گردشگر و فایده درک شده

هدف این پژوهش، شناسایی رابطه­ ساختاری نگرش محیط­زیستی و دانش محیط­زیستی با تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست با نقش میانجی رضایت گردشگر و فایده درک شده در پارک ملی خار توران بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده­ها از نوع تحقیقات توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری کلیه گردشگران پارک ملی خار­توران بود. شرکت‌کنندگان 200 نفر از گردشگران بودند که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. همه آنها مقیاس‌های نگرش و دانش محیط­زیستی، تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست، رضایت گردشگر و فایده درک­شده را تکمیل کردند. داده‌ها با استفاده از مدل تحلیل مسیر، تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که دانش محیط­زیستی اثر معنا­داری بر تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست دارد. دانش محیط­زیستی با میانجی­گری فایده درک شده اثر غیرمستقیمی بر تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست نداشت. دانش محیط­زیستی با میانجی­گری فایده درک شده و رضایت بر تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست اثر غیر­مستقیم داشت. نگرش محیط­زیستی اثر معناداری بر تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست داشت. نگرش محیط­زیستی با میانجی­گری رضایت گردشگر­ اثر غیرمستقیمی بر تمایلات رفتاری در حفاظت از محیط‌زیست داشت. درنتیجه دانش محیط­زیستی و نگرش محیط­زیستی می­توانستند به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم تمایلات رفتاری گردشگر در حفاظت از محیط‌زیست را تحت تأثیر قرار دهند.