رابطه دین داری، شوخ طبعی و تیپ شخصیت D با سلامت عمومی‌در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

چکیده زمینه و هدف: بیماری‌های قلب و عروق شایع‌ترین علت مرگ و از کار افتادگی در سراسر دنیا می‌باشند. این در حالی است که این بیماری اثر قابل توجهی بر کاهش سلامت عمومی‌بیماران دارد. بنابراین مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین دین‌داری، سبک‌های شوخ طبعی و تیپ شخصیت D با سلامت عمومی‌در بیماران قلبی انجام شد.   روش بررسی: این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی مراجعه کننده به کلینیک‌ها و بیمارستان­های مخصوص این افراد در شهرستان یزد در سال 1395 بود. نمونه پژوهش شامل 210 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی بود که پس از داشتن معیاری های ورود به مطالعه به روش نمونه‌گیری هدفمند و براساس جدول کرجسای و مورگان انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری متغیرهای پژوهش شامل پرسشنامه24 گویه‌ای دین داری سراج زاده، پرسشنامه 32 گویه‌ای شوخ طبعی مارتین(HSQ-R)، پرسشنامه تیپ شخصیت Dدنولت(DS-14) و پرسشنامه 28 گویه ای سلامت عمومی‌گلدبرگ(GHQ-28) بودند. داده‌ها با استفاده از  آزمون‌های آماری تحلیل مسیر در چهارچوب مدل معدلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل شدند.    یافته‌ها: بین دین‌داری عاطفی با سلامت عمومی‌رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری وجود دارد(05/0>p؛08/0=b)، در حالی که سایر مولفه‌های دین­داری شامل دین داری اعتقادی، دین داری پیامدی و دین داری مناسکی رابطه معنی‌‌داری با سلامت عمومی‌نشان ندادند(05/0p؛18/0=b)، در حالی که سایر سبک های شوخ طبعی شامل شوخ طبعی خود افزایی، شوخ طبعی پرخاشگرانه و شوخ طبعی خودخواهانه رابطه معنی‌داری با سلامت عمومی‌ نشان ندادند(05/0>p). در نهایت هر دو مولفه تیپ شخصیتD  شامل بازداری اجتماعی(01/0>p؛20/0-=b)، و عاطفه منفی(01/0>p؛28/0-=b)، رابطه منفی و معنی‌داری با سلامت عمومی‌نشان دادند(01/0>p)،   نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج این پژوهش دین داری عاطفی، سبک‌ شوخ‌طبعی پیوند دهنده و تیپ شخصیت D از فاکتورهای خطر مهم و تأثیرگذار در سلامت عمومی‌بیماران قلبی هستند. بنابراین با شناخت این عوامل می‌توان این بیماران را جهت انجام اقدامات پیشگیرانه و کمک در درمان شناسایی کرد.