رابطه بین هوش معنوی و شادکامی و متغیرهای دموگرافیک در پرستاران بیمارستان فاطمه‌الزهرا و بنت‌الهدی شهرستان بوشهر

زمینه: هوش معنوی به‌عنوان ظرفیت انسان برای پرسیدن سئوالات نهایی درباره معنای زندگی و تجربیات هم‌زمان و ارتباط یکپارچه بین ما و دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، تعریف شده است و ممکن است بکارگیری آن در زندگی افراد به شادکامی و بهزیستی بینجامد. هدف این مطالعه بررسی رابطه بین هوش معنوی و شادکامی در پرستاران بیمارستان فاطمه‌الزهرا و بنت‌الهدی شهرستان بوشهر می‌باشد. مواد و روش‌ها: این یک مطالعه مقطعی توصیفی- تحلیلی بود که به‌طریق روش نمونه‌گیری طبقه‌ای تصادفی، تعداد 125 عدد پرسشنامه در بین پرستارانی که با بیماران ارتباط داشتند توزیع و اطلاعات به‌روش خودسنجی جمع‌آوری گردید. پرسشنامه‌های مورد استفاده شامل؛ 1) پرسشنامه هوش معنوی ناصری، شادکامی اکسفورد و مشخصات دموگرافیک بودند. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان دادند که بین سه متغیر هوش معنوی و شادکامی یعنی خودآگاهی متعالی (001/0P<) و تجربیات معنوی (000/0P<) و شکیبایی (002/0P<) و همچنین با نمره کل هوش معنوی و شادکامی پرستاران (000/0P<) رابطه معنی‌دار خطی وجود داشت. از بین مشخصات دموگرافیک مثل سن، جنسیت، وضعیت تأهل، سال‌های خدمت در شغل پرستاری، نوع مدرک تحصیلی تنها بخش محل کار با مؤلفه سوم هوش معنوی (003/0P<) و شادکامی (008/0P<) رابطه‌اش معنی‌داری بود. نتیجه‌گیری: ارتقاء هوش معنوی پرستاران به آنها کمک می‌کند به شادکامی پایدارتری دست پیدا کرده و با داشتن یک روحیه شاد، در امر تأمین سلامتی خود و بیماران‌شان کمک ببشتری نمایند.