رابطه بین رفتارهای شهروندی سازمانی و رفتارهای انحرافی در محیط کار با رضایت از تدریس در دانشگاه

زمینه: رفتارهای غیروظیفه‌ای، رفتارهای فرانقشی و خودجوشی هستند که، کارکنان را در وضعیتی قرار می‌دهند که به صورت داوطلبانه فراتر از انتظارات وظیفه و شرح شغل خود عمل نمایند. با این وجود، رفتارهای غیر وظیفه‌ای یعنی هم رفتار انحرافی منفی در محیط کار و هم رفتار انحرافی مثبت در محیط کار، بر سازمان اثر می‌گذارند. لذا، هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین رفتارهای شهروندی سازمانی و رفتارهای انحرافی در محیط کار با رضایت از تدریس در دانشگاه می‌باشد. روش کار: روش انجام پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی می‌باشد که در سال 1390 انجام گرفت. نمونه آماری پژوهش حاضر تعداد 207 نفر از استادان و دانشجویان (69 استاد و 138 دانشجو) دانشگاه آزاد اسلامی واحد خوراسگان (اصفهان) انتخاب شدند. در راستای گردآوری داده‌های پژوهش از دو پرسشنامه، 1) رفتارهای غیروظیفه‌ای (رفتار شهروندی (سازمانی/ همکار/ دانشجو) و رفتار انحرافی (سازمانی/ همکار/ دانشجو) در محیط کار) 2) رضایت از تدریس دانشگاهی، استفاده گردید. برای برآورد پایایی پرسشنامه‌های مذکور از آلفای کرونباخ استفاده شد. برای تحلیل اطلاعات جمع‌آوری شده از نرم‌افزار SPSS 18 استفاده شد. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که رفتار انحرافی سازمانی (242/0= r)، رفتار شهروندی همکار(211/0= r)، رفتار انحرافی دانشجو(204/0= r) و رفتار شهروندی دانشجو (157/0= r) با رضایت از تدریس همبستگی معنی‌داری دارند (05/0>P و 01/0>P). همچنین، مؤلفه‌های رفتار شهروندی (سازمانی/ همکار / و دانشجو) و رفتار انحرافی (سازمانی/ همکار/ و دانشجو) در محیط کار توان پیش‌بینی رضایت از تدریس را دارند. نتیجه‌گیری: رفتارهای غیر وظیفه‌ای بر رضایت از تدریس تأثیر می‌گذارند؛ که این یافته مؤید تأثیرات بنیادی رفتارهای مثبت و منفی در محیط کار بر رضایت از کیفیت تدریس و به تبع آن پسایندهای منتج از این، پیشرفت اهداف سازمانی است.