رابطه انگاره ذهنی از خدا با روان‌پریشی و جسمی‌سازی در دانشجویان

  هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه‌ی انگاره‌ی ذهنی از خدا با روان‌پریشی و جسمی‌سازی در دانشجویان می‌باشد. بدین ‌منظور تعداد 363 نفر از دانشجویان دانشگاه‌های علوم پزشکی تهران و ایران با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. مقیاس‌های روان‌پریشی و جسمی‌سازی در چک ‌لیست نشانگان رفتاری (دراگوتیس و همکاران، 1973) و مقیاس انگاره‌ی ذهنی از خدا (گورساچ، 1968) بر روی دانشجویان اجرا شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از رگرسیون چندگانه نشان داد که میزان روان‌پریشی و جسمی‌سازی دانشجویان را می‌توان از نوع انگاره‌ی ذهنی آنان از خدا پیش‌بینی کرد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد، دانشجویان دختری که انگاره‌ی ذهنی مثبتی از خدا داشتند از روان‌پریشی و جسمی‌سازی کمتر و دانشجویان پسری که انگاره‌ی ذهنی مثبت از خدا داشتند و خداوند را بی‌نهایت و در ورای زمان و مکان به حساب می‌آوردند، از روان‌پریشی کمتری برخوردار بودند. لازم به توضیح است که هر چند ارتباط میان برخی از سازه‌های پژوهش از لحاظ آماری معنی‌دار است، اما قدرت تبیین‌کنندگی این روابط ضعیف است.