ذخیره‌سازی و انتقال مجدد ماده خشک ساقه سه رقم گندم زراعی تحت رژیم‌های مختلف رطوبتی در مراحل قبل و بعد از گلدهی

ژوهش حاضر در سال زراعی 94-1393 در مزرعه تحقیقاتی پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران باهدف بررسی ذخیره‌سازی و انتقال مجدد ماده خشک ساقه و میانگره‌های آن، تحت تیمارهای رطوبتی مختلف در شرایط مزرعه‌ای به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار، اجرا گردید. تیمارهای این آزمایش شامل سه رقم گندم زراعی (پیشتاز، سیوند و پارسی)، و 12 سطح رطوبتی بودند که سطوح رطوبتی بر اساس میزان تبخیر از تشت تبخیر کلاس A و آزمایش‌های قبلی انتخاب و در دو مرحله رویشی و زایشی اعمال گردیدند. فاکتورهای موردبررسی بر روی صفات موردمطالعه اثرات متفاوتی داشتند. در بین ارقام به‌کاررفته در این آزمایش رقم پارسی بالاترین میزان ذخیره‌سازی ماده خشک ساقه را به خود اختصاص داد، بااین‌وجود، نسبت به رقم پیشتاز، سهم کمتری از ماده خشک تجمعی را انتقال داد و از این حیث (انتقال مجدد)، ارقام پارسی و سیوند در رتبه‌های بعدی قرار داشتند. در بین میانگره های ساقه نیز بیشترین میزان ذخیره‌سازی و انتقال مجدد ماده خشک ذخیره‌ای، مربوط به میانگره‌های زیرین بود. هم‌راستا با توان بالاتر رقم پیشتاز در انتقال مجدد ماده خشک ساقه نسبت به دو رقم دیگر، بیشترین میزان عملکرد دانه نیز در این رقم حاصل گردید