حذف مرزهای مکانی در تئاتر عروسکی با توجه به نظریات ریچارد شکنر، و نقش آن در گسترش روابط میان عوامل اجرایی

هر مکان دارای بار معنایی مختص به خود است. در اجراهای تئاتر، انتخاب مکان و شناخت روابط میان عوامل اجرایی در مکان اجرا، می‌تواند به انتقال معنای موجود در ذهن کارگردان کمک کند. کارگردانان معاصر دست به تقسیم‌بندی جدید فضا در اجراهایشان زده‌اند و فضا را به شکل‌های متفاوتی به کار گرفته‌اند و رابطه‌ی میان بازیگران و تماشاگران را تغییر داده و گونه‌های جدیدی را به تئاتر معرفی کرده‌اند. از میان آنها می‌توان به ریچارد شکنر اشاره کرد. توجه او به مشارکت تماشاگر و تاثیر آن بر اجرا، سبب شده است که گونه‌ی جدیدی را با عنوان تئاتر محیطی معرفی کند. در تئاتر محیطی، مرز تفکیک کننده‌ی جایگاه تماشاگر و بازیگر حذف می‌شود و فعالیت تماشاگران بر اجرا تاثیر می‌گذارد و روابط جدیدی بین تماشاگر و بازیگر شکل می‌گیرد. حال با توجه به این‌که در تئاتر عروسکی به واسطه‌ی حضور عروسک با روابط بیشتری میان عروسک و عروسک‌گردان و تماشاگران روبرو هستیم، هدف از این پژوهش این است که، با توجه به ساختار اجراهای شکنر بتوان با روش تحلیلی- تطبیقی، مکان را در تئاتر عروسکی بررسی کرد. نتایج نشان می­دهد که حذف مرزهای مکانی در تئاتر عروسکی، می‌تواند روابط جدیدی را میان عوامل اجرایی در تئاتر عروسکی سبب شود.