جوانب و مصادیق اسطوره‌ای در تصادف شبانه اثر پاتریک مودیانو

پاتریک مدیانو، رمان نویس معاصر فرانسوی، بواسطه‌ی آثار اتوبیوگرافیک خود به ویژه تصادف شبانه، روح انسانی را که درگیر وقایع و خاطرات گذشته است، به تصویر می‌کشد. بنابراین حافظه‌ی وی پیش از تولدش شکل می‌گیرد. با پرداختن به مفاهیم جستجو و هویت، نویسنده فقدان پدر و مادر و آسیب‌های دنیایی که در آن زیسته را ارائه می‌کند. در جهان تاریک وی که مبتنی بر کشف ماجراها، وقایع و داستانهای روایت شده است، و از طریق نگرانی‌ها و درگیریهای ذهنی، خواننده متوجه حضور چهره‌ها و اسطوره‌هایی می‌شود که تصاویر کهن را تجدید و بازسازی کرده و نوشتار (ادبیات) کلاسیک را متحول می‌کنند. بدیهی است که پاسخ به تناقض و بی‌تفاوتی، نشان دهنده بی‌نظمی ذهن پریشان و سردرگم راوی و نیز نشان دهنده جستجوی هویتی از دست رفته و مضطرب است. هدف این روشن ساختن مصادیق اسطوره‌ای ذکر شده در مثال‌های متنی با جوانب مختلف است که می‌تواند عناصر پراکنده‌ی ذهن را بواسطه‌ی حافظه مجدد در جایگاه خود قرار داده و بدان نظم دهد و نشات دهنده پوچی وجودی آزادی انقلابی باشد. هدف دیگر مقاله‌ی حاضر عبارتست از بررسی عملکرد اسطوره‌های پنهان در رمان مذکور، و نوع‌شناسی نمایش و ارائه‌ی برخی کهن الگوهایی که منجر به ادراک و مشاهده دقیق گذشته می‌شوند. در واقع، این مقاله شامل دو بخش است که بخش اول، با رویکردی جامع، به بررسی فرآیند تخصیص بعد افسانه‌ای و اسطوره‌ای اثر مذکور و مطالعه روشی که منطبق بر آن مودیانو، به سبک خود، به مفهوم اسطوره‌شناسی پرداخته، می‌پردازد. در بخش دوم، در حالی که بعد اسطوره‌ای اثر روی کهن الگوی احساسات و غرایز سرکش و نفس اماره و لطافت زنانه متمرکز شده، تلاش براین است که این روش کهن الگویی تجدید نمادین از اسطوره‌های باستانی و نیز بازنمایی ادبی این نوع تجدید نمادین اسطوره‌ها و کهن الگوها در اثر مودیانو، مطالعه و بررسی شود.