جایگاه امروالا و مصادیق آن در حیطه عکاسی

احساس والا، همان احساس برتر ناشناخته‌ای است که دست‌یابی به آن نقش ارزنده‌ای در انسان‌سازی دارد و انسان را بیش‌از پیش با یقین حقیقی‌اش آشنا می‌نماید. این احساس توأم با پرورش ایده‌های اخلاقی نیرومندتر و قوی‌تر تحقق می‌یابد و رابطه‌ای مستقیم با هویت اصیل انسانی برقرار می‌سازد و حتی برای لحظاتی وی را وادار می‌کند، به فکر فرو رفته و در انسان‌بودن خویش تأمل نماید. امر والا، اندیشه‌ای است که از اواخر سدة هفدهم، آغاز شد. ‌‌"ادموندبرک‌‌"، ‌‌"ایمانوئل کانت‌‌" و در عصر جدید ‌‌"ژان فرانسوا لیوتار‌‌"، از جمله مهم‌ترین فلاسفه و نظریه‌پردازانی بودند که به این اندیشه در حوزة زیبایی‌شناسی پرداختند. این اندیشه بر تمام چیزهایی که تجارب هیبت‌انگیز را برای آدمی فراهم می‌آورد، مبتنی می‌باشد، از جمله اقیانوس بی‌کران، پرتگاهی عمیق و غیره. حتی لفظی با شکوه مثلاً در شعر حماسی یا عملی انسانی و اندیشه‌ای متعالی و نادر که قابل ستایش و تحسین باشد و شگفتی آدمی را برانگیزد نیز در حوزة این اندیشه گنجانده می‌شود. امر والا، نه فقط در حوزة زیبایی‌شناسی، بلکه در خاستگاه آثار هنرمندان جایگاه خود را پیدا کرد، لذا در هنر عکاسی، عکاسان نیز به دنبال ایجاد احساس والا در سطح دو بعدی عکس بودند. این تحقیق توصیف امر والا از نظر تاریخی و هنری و تطبیق دیدگاه و نظریات فلاسفه با مفاهیم عکاسی و نیز شناخت، به احساس و اندیشه عکاسان برای خلق عکس‌هایی است که بیینده را فراتر از تصور درگیر خود می‌کند. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است و منابع آن کتابخانه‌ای است.