تهیه نانوامولسیون‌های حامل ویتامین A پالمیتات به روش خودبه‌خودی: بررسی تأثیر سورفاکتانت و فاز روغنی بر اندازۀ قطرات و پایداری

تولید خودبه‌خودی امولسیون یکی از روش های کم‌انرژی در تولید انواع نانو‌امولسیون است و در نتیجه تیتراسیون فاز روغنی حاوی سورفاکتانت هیدروفیل در فاز آبی رخ می‌دهد. از این سیستم در درون‌پوشانی ترکیبات آب‌گریز غذا- دارو مانند انواع ویتامین‌های محلول در چربی می‌توان استفاده کرد. در این تحقیق نانوامولسیون‌های حاوی ویتامین A به روش کم‌انرژی تشکیل خودبه‌خودی امولسیون با به‌کارگیری سورفاکتانت‌های غیریونی مختلف ( تویین 20، 21، 40، 80 و 85 و نسبت 1:1 تویین 85: تویین 20)؛ نسبت‌های مختلف سورفاکتانت و فاز روغنی در سیستم (SER وSOR ) و غلظت‌های متفاوت ویتامین A در سیستم (0/03 و 0/06 و 0/09 درصد)، انواع مختلف فاز روغنی حامل (روغن سویا، نارگیل، ذرت، اکتیل اکتانیت و میگلیول 812) تولید گردیدند تا بتوان به فرمولاسیون بهینه از این نانوامولسیون دست پیدا کرد. آزمون پایداری اندازه ذرات در دمای محیط نیز برای تعیین خواص فیزیکوشیمیایی نانوامولسیون‌ها انجام شد. فرمولاسیون 15 درصد SER و 150 درصد SOR با استفاده از تویین 80 و محلول 3 درصد ویتامین A در میگلیول 812 دارای کمترین اندازۀ ذرات (76 نانومتر) با توزیع اندازه ذرات باریک و تک‌مد بود که در طی مدت زمان نگهداری (3 ماه) در دمای 25 درجه سانتی‌گراد از نظر اندازه ذرات پایدار بود.