تغییرات طول محوری بعد از ترابکولکتومی در اندازه‌گیری با دو روش بیومتری تماسی و غیرتماسی

هدف: مقایسه تغییرات طول محوری چشم در اندازه‌گیری به دو روش تماسی و غیر‌تماسی بعد از ترابکولکتومی با میتومایسین C. روش پژوهش: سی و چهار چشم از 31 بیمار مبتلا به گلوکوم که کاندید جراحی ترابکولکتومی اولیه بودند، برای ورود به مطالعه انتخاب شدند. طول محوری با استفاده از دستگاه‌های بیومتری A اسکن اولتراسوند به روش تماسی (UD-6000 Ultrasonic A/B scanner biometer, TOMEY) و بیومتری اپتیکال غیر‌تماسی (LenStar LS 900,Haag Stereit )، یک روز قبل و سه و شش ماه پس از جراحی اندازه‌گیری شد. در نهایت مقادیر مربوط به سه و شش ماه پس از ترابکولکتومی با مقادیر قبل از عمل مورد مقایسه قرار گرفت. یافته‌ها: پس از ترابکولکتومی با میتومایسین C، طول محوری در اندازه‌گیری با هر دو روش A اسکن و LenStar به ترتیب 16/0±21/0 و 13/0±14/0 میلی‌متر در سه ماه و 15/0±19/0 و 15/0±14/0 میلی‌متر در شش ماه پس از عمل کاهش یافت (در همه موارد 001/0P<). در هر دو پی‌گیری سه و شش ماه بعد از عمل، میانگین کاهش طول محوری در اندازه‌گیری با LenStar به طور معنی‌داری از A اسکن کم‌تر بود ]15/0±07/0 میلی‌متر (011/0=P) در سه ماه، 09/0±04/0 میلی‌متر (02/0=P) در شش ماه[. نتیجه‌گیری: استفاده از روش بیومتری غیرتماسی با حذف کاهش کاذب طول محوری ناشی از اثر پروب بیومتری تماسی روی چشم‌های نرم شده بعد از ترابکولکتومی باعث می‌شود اندازه‌گیری طول محوری جهت محاسبه قدرت لنز داخل چشمی بعد از ترابکولکتومی با دقت بیش‌تری انجام شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1393؛ دوره 20، شماره 3: 254-250.