تعیین تاثیر نوع فیلم نگهدار XCP و Snap-A-Ray در رادیوگرافی پری آپیکال موازی در کاهش اشکالات تکنیکی

مقدمه رادیوگرافی دندانی از زمان اختراع دستگاه تولید اشعه ایکس، سهم بالایی در تشخیص بیماریهای دهان و دندان و همچنین بدشکلی‎های صورت داشته است. تکنیکهای مختلفی برای بدست آوردن تصویر مناسب رادیوگرافی و به حداقل رساندن تابش اشعه ایکس به بیمار بکار رفته است. در این تحقیق تکنیکهای اصلاح شده برای رادیوگرافی داخل دهانی با استفاده از فیلم نگهداری‎های ایکس ـ سی ـ پی و اسنپ ـ اِ ـ ری مورد بررسی قرار گرفته.هدف از این مطالعه تعیین کارآئی   دو  نوع فیلم نگهدار برای به حداقل رساندن خطاها و اشکالات تکنیکی و تاثیر نوع فیلم نگهدار مورد مطالعه بوده است. مواد و روشها با استفاده از فیلم نگهداری‎های ایکس ـ سی ـ پی و اسنپ ـ اِ ـ ری تعداد 96 کلیشه رادیوگرافی داخل دهانی پری‎اپیکال موازی از 96 بیمار مراجعه کننده به بخش رادیولوژی دانشکده دندانپزشکی اصفهان در شرایط یکسان ولتاژ (70KVP) و آمپراژ (mA8)  گرفته شد. فیلمهای رادیوگرافی از نوع سرعت E بودند. از تعداد 96 نگاره بدست آمده 6 کلیشه جهت مطالعه اولیه مورد بررسی قرار گرفت و 90 نگاره باقی‎مانده در تحقیقات مورد نظر قرار گرفتند تمامی نگاره‎ها در دستگاه ظهور و ثبوت اتوماتیک (پروسسور) با شرایط یکسان ظاهر و ثابت شدند. نگاره‎ها توسط نگاتسکوپ مشاهده و بعد از ارزیابی یافته‎ها در چک لیست ثبت و توسط آزمون آماری Chi Square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها داده‎‎های‎پژوهشی نشان می‎دهند، فراوانی‎خطاهای‎تکنیکی با استفاده از فیلم‎نگهدار اسنپ ـ اِ ـ ری، کون کاتینگ (7/26 درصد)، جابجائی فیلم (6/15 درصد)، کوتاه شدن تصویر (3/13 درصد)، طویل شدن تصویر (9/8 درصد)، اورلپینیگ (2/2درصد)، محاسبه شد. ضمناً مواردی از خطا با استفاده از فیلم نگهدار ایکس ـ سی ـ پی مشاهده نشد. نتیجه‌گیری بطور کلی فیلم نگهدار ایکس ـ سی ـ پی از نظر کاربرد آسانتر و از نظر کیفیت نگاره‎های بدست آمده بهتر از فیلم نگهدار اسنپ ـ اِ ـ ری می‎باشد. فیلم نگهدار ایکس ـ سی ـ پی از لحاظ کاهش خطاهای تکنیکی و کیفیت تصویر به فیلم نگهدار  اسنپ ـ اِ ـ ری ارجحیت دارد و این مزیت باعث شده که از تکرار نگاره‎ها جلوگیری و درنتیجه دوز اشعه ایکس به بیمار کاهش یابد. کلید واژه‌ها