تعیین ارتباط بین شیوع سرمی هپاتیت E و اعتیاد تزریقی در مراجعین به مراکز بازپروری شهرستان اهواز در سالهای 1385-1384

چکیده: زمینه و هدف: هپاتیت ویروسی E (HEV) در ایران اندمیک بوده و مواردی از نوع برق آسا (Fulminant) با مرگ و میر بالا در بیماران مزمن کبدی و زنان حامله گزارش شده است. HEVعمدتاً از طریق مدفوعی- دهانی منتقل می گردد. ولی اخیراً مواردی از راه انتقال خونی آن نیز گزارش شده است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین شیوع سرمی HEV و اعتیاد تزریقی انجام شده است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی- تحلیلی در کانون بازپروری شهر اهواز بین سالهای 1385-1384 انجام گرفت. از 114 نفر معتاد تزریقی و 114 نفر معتاد استنشاقی پس از معاینه فیزیکی کامل و پر کردن پرسشنامه حاوی اطلاعات فردی و متغیرهای مربوط به مطالعه، خونگیری انجام شد. نمونه ها جهت وجود آنتی بادی ضد HEV با روش الیزا مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج حاصله با استفاده از آزمون های tو کای دو و نسبت شانس (OR) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین سنی در دو گروه تزریقی و استنشاقی به ترتیب 04/8±24/33 و 59/7±2/31 سال بود (05/0P>). میانگین مدت اعتیاد در گروه تزریقی و استنشاقی به ترتیب 92/6±58/11 و 42/6±95/9 سال بود (05/0P>). فراوانی نسبی مثبت بودن آنتی بادی ضد HEV در گروه تزریقی 8/22% و در گروه استنشاقی 9/7% بود (01/0P، 15/1OR=). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که HEVاحتمالاً از طریق خون منتقل می شود. لذا غربالگری خون های اهدا شده از نظر شیوع سرمی هپاتیت E می تواند از بروز اپیدمی این هپاتیت در دریافت کنندگان خون جلوگیری کند.