تخمین میزان اثر عوامل ایجاد اتلاف زمانی در پروژه‌های ساختمانی با استفاده از روش شبکه عصبی تعمیم‌یافته

یکی از عوامل مهم موفقیت در مدیریت، کاهش زمان تولید است که موجب افزایش میزان تولید و کاهش انتظار مشتریان است. در پروژه‌های ساخت آپارتمان مسکونی، زمان تولید تفاوت زیادی با کشورهای پیشرفته‌ای همچون ژاپن و آمریکا دارد؛ لذا کاهش زمان تولید آپارتمان یکی از دغدغه‌های مدیران پروژه است. یکی از راه‌های کاهش زمان، کاهش یا حذف اتلاف‌های زمانی است که در فرآیند تولید اتفاق می‌افتد و هدف این مقاله، شناسایی و تعیین میزان اثر این اتلاف‌هاست. برای شناسایی علت‌ها بعد از مطالعه کتابخانه‌ای، از مصاحبه نیمه ساختاریافته و تحلیل مضمون استفاده شد و 8 عامل به دست آمد که همگی دارای سه ویژگیِ حضور در مرحله اجرا، قابل‌کنترل بودن و تأثیر مستقیم بر زمان بودند. این 8 عامل شامل جلوگیری ناظر، کمبود مصالح، کمبود تجهیزات، دوباره‌کاری، تأخیر پیمانکار، جابجایی و انبارش، تداخل کاری و درنهایت، انجام همه فعالیت‌ها درون کارگاه هستند. برای تعیین میزان اثر، پس از دریافت 214 پاسخنامه قابل‌استفاده، از روش شبکه عصبی رگرسیونی تعمیم‌یافته استفاده شد. نتیجه به‌دست‌آمده به این صورت بود که در صورت وجود هر 8 عامل، 4/41 درصد زمان پروژه، به اتلاف زمانی اختصاص دارد و تنها سه عامل تأخیر پیمانکار، انجام فعالیت‌ها درون کارگاه و دوباره‌کاری باعث 8/31 درصد اتلاف می‌شود. این نتایج، معیار مناسبی را برای تصمیم‌گیری مدیران پروژه نسبت به نوع رفتار با این عوامل، فراهم می‌سازد تا درنهایت بتوانند طول مدت پروژه را کاهش دهند.