تحلیل کیفی و مکانی مراکز اقامتی شهر شیراز جهت توسعۀ گردشگری (با تأکید بر هتل ها )

رشد و گسترش گردشگری از جمله پدیده­های مهم اواخر قرن بیستم است که با سرعت بیشتری در قرن جدید ادامه دارد. در صورت برنامه­ریزی و توسعۀ از پیش اندیشیده­شده، گردشگری قادر­است منافع مستقیم و غیرمستقیم اقتصادی، اجتماعی ، فرهنگی، محیطی و سیاسی را ایجاد و سهم قابل توجه­ای را در توسعۀ ملی ایفا نماید. مراکز اقامتی بویژه هتل­ها یکی از ارکان مهم و اساسی گردشگری محسوب می­شود. کمیت و کیفیت آنها در توسعۀ گردشگری یک مکان نقش زیادی دارد. شهر شیراز به دلیل بهره­مندی از جاذبه­های متنوع فرهنگی ، تاریخی و طبیعی از موقعیت ممتازی از نظر جاذبه­های گردشگری در سطح جهانی برخوردار­است. اما متناسب با قابلیت­های موجود نتوانسته است از گردشگری بهره ببرد. با توجه به اهمیت موضوع در این مقاله به بررسی و تحلیل کیفی و مکانی مراکز اقامتی در شهر شیراز پرداخته شده­است. نوع تحقیق، بنیادی - توسعه­ای است و روش بررسی آن توصیفی- تحلیلی می­باشد. جامعۀ آماری ، گردشگران خارجی و داخلی را که در تیرماه 1390 در هتل­های شیراز اقامت کرده­اند، مورد تحقیق قرار داد. حجم نمونه از طریق فرمول کوکران محاسبه و 250 نفر تعیین شد. اعتبار و روایی پرسشنامه به-طریق محتوایی و بر­اساس نظر متخصصین مورد سنجش قرار­گرفت. پایایی پرسشنامه از طریق الفای کرونباخ اندازه­گیری شد که از پایایی مطلوب (08/0) برخوردار­بود. اطلاعات از طریق نرم افزار spss و مدل کای اسکوئر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج تحقیق نشان می­دهد بهبود کیفیت امکانات و خدمات مراکز اقامتی(هتل ها) باعث جذب و توسعۀ گردشگری در شهر شیراز می­شود و بین کیفیت امکانات و خدمات مراکز اقامتی(هتل ها) و میزان رضایتمندی گردشگران رابطۀ معناداری وجود دارد و همچنین مراکز اقامتی با توجه به نقش و کارکرد تفریحی شیراز از توزیع فضایی مناسبی برخوردارند.