تحلیلى بر سطوح توسعه یافتگى نواحى روستایى داراب با تأکید بر مدل موریس

تا زمانى که برنامه ریزى توسعه روستایى با سایر برنامه ریزى‏ هاى ناحیه ‏اى که در نواحى روستایى‏ در حال اجراهستند هماهنگ نشود، نمى‏ تواند چندان مؤثر واقع شود. زیرا برنامه ریزى توسعه روستایى ملزم به تأثیر گذارى در اقتصاد آن ناحیه و چشم اندازهاى آن مى ‏باشد. از طرف دیگر در فرآیند برنامه ریزى براى توسعه روستایى، شناخت ویژگى‏ هاى ساختارى سطوح توسعه یافتگى وآگاهى از پتانسیل‏ها و توان‏هاى محیطى هر منطقه اهمیت زیادى دارد. در بررسى حاضر با استفاده از 23 شاخص و متغیر که لازمه شناخت توسعه روستایى است، زمینه ‏هاى مختلف اقتصادى، اجتماعى و خدماتى با بهره‏ گیرى از مدل موریس تعیین و تحلیل بر روى آنها انجام شده است. نتایج حاصل از بررسى ‏ها نشان مى‏ دهد که تفاوتها و اختلافات زیادى در سطوح توسعه یافتگى وجود دارد، در صورت ادامه این روند ضرورت تعدیل نابرابریها را از طریق اجراى برنامه‏ هاى مفید توسعه روستایى ضرورى مى ‏سازد. نتیجه حاصله از تحقیق نشان داد که سطح توسعه یافتگى نواحى روستایى با یکدیگر برابر نیست و روستاها از نظر توسعه یافتگى در سطح پائینى قرار دارند لذا شایسته است برنامه ریزان توسعه روستایى توجه بیشتر خود را به افزایش ابعاد توسعه معطوف سازند.