تبیین شادکامی در سالمندان بر اساس پذیرش خود، قدردانی و بخشش با نقش میانجی توانمندی‌ خود

با افزایش سن، معمولاً ظرفیت‌های طبیعی بدن کاهش مییابد و سالمندان دچار مشکلات جسمی و روانی متعددی میشوند. یکی از مهمترین مشکلات سالمندان، کاهش سطح شادکامی میباشد. این پژوهش با هدف تبیین شادکامی در سالمندان بر اساس پذیرش خود، قدردانی و بخشش با نقش میانجی توانمندی‌ خود انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و معادلات ساختاری بود. تعداد 950 نفر از بین سالمندان عضو کانون‌های جهاندیدگان شهرداری تهران در سال 1396 به صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. پرسشنامه‌های شادکامی، پذیرش بی قید و شرط، قدردانی – فرم شش‌گویه‌ای، روانشناختی قدرت ایگو و بخشودگی بین‌فردی اجرا شد. سپس با روش‌های آمار توصیفی و استنباطی – همبستگی پیرسون- و معادله-یابی ساختاری یافته‌ها مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از ضریب همبستگی بین متغیرها نشان از معنی‌دار بودن تمامی روابط دارد (05/0>P) و تنها بین مؤلفه دوری از نگرانی با سه متغیر قدردانی، بخشش و توانمندی خود رابطه منفی وجود دارد. قدردانی قوی-ترین رابطه را با خودبودن (418/0 = r)، برنامه‌ریزی (415/0=r) و خوش‌بینی (413/0=r) دارد. پذیرش خود قوی‌ترین رابطه را با پرورش شخصیت اجتماعی (426/0= r)، خوش‌بینی (389/0 = r) و پرورش شخصیت سالم (385/0= r) دارد. بخشش قوی‌ترین رابطه را با دوری از نگرانی (365/0 - = r)، خوش‌بینی (314/0= r) و بیان احساسات (305/0= r) دارد. توانمندی خود قوی‌ترین رابطه را با خوش‌بینی (490/0= r)، برنامه‌ریزی (457/0= r) و صمیمیت (455/0= r) دارد. همچنین، نتایج نشان می‌دهد مدل مفهومی پژوهش نقش میانجی توانمندی خود را تأیید کرد.