تاثیر کودهای پتاسیم، سیلیس و ورمی کمپوست بر کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی (Rhizoctonia solani) لوبیا چیتی

با توجه به خطرات زیست­محیطی و ایجاد مقاومت در نتیجه کاربرد سموم شیمیایی، توجه به سایر روش­های کنترل مانند مدیریت زراعی می­تواند در کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی مفید باشد. این پژوهش با هدف بررسی اثر کودهای پتاسیم، سیلیس و ورمی­کمپوست بر کنترل پوسیدگی ریزوکتونیایی در لوبیا چیتی به صورت آزمایش فاکتوریل بر پایه طرح کاملاً تصادفی با 18 تیمار و چهارتکرار طی سال­های 1392 تا1393 انجام شد. عامل­های مورد مطالعه در این آزمایش شامل سه سطح کود پتاس (0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار)، سه سطح سیلیکات کلسیم (0، 400 و 800 کیلوگرم در هکتار) و دو سطح ورمی کمپوست (0 و 5 درصد حجمی/حجمی) بود. براساس نتایج حاصل از این پژوهش، کاربرد هر یک از فاکتورهای اصلی به­تنهایی (پتاسیم، سیلیس و ورمی­کمپوست) سبب بهبود خصوصیات رویشی گیاه لوبیا چیتی و کنترل بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی شد. به­طوری که کاربرد 100 کیلوگرم کود پتاسیم و یا 400 و 800 کیلوگرم در هکتار کود سیلیکات­کلسیم و همچنین ورمی­کمپوست به طور معنی­داری خصوصیات رویشی گیاه لوبیا چیتی از قبیل وزن تر و خشک ساقه و ریشه را بهبود بخشید. این ترکیبات با بهبود خصوصیات بیوشیمیایی گیاه لوبیا از قبیل میزان گایاکول پراکسیداز، سبب کاهش معنی­دار شدت بیماری پوسیدگی ریزوکتونیایی در گیاهان لوبیا چیتی مورد مطالعه شدند. بر اساس نتایج مشخص شدکه کاربرد غلظت­های 400 و 800 کیلوگرم بر هکتار سیلیکات کلسیم و همچنین 100 کیلوگرم بر هکتار کود پتاسیم بیشترین تأثیررا در کنترل پوسیدگی ریزوکتونیایی لوبیا چیتی داشته و ضمن بهبود خصوصیات رویشی گیاه باعث کنترل این بیماری شده است.