تاثیر کاربرد کود فسفر، باکتری سودوموناس پوتیدا و قارچ گلوموس موسه آ و اثرات تلفیقی آن‌ها بر فعالیت برخی از آنزیم‌های آنتی اکسیدان، خصوصیات فیزیولوژیکی و عملکرد دانه گندم در شرایط دیم

به منظور بررسی اثر باکتری سودوموناس و قارچ میکوریزا بر فعالیت برخی آنزیم­های آنتی­اکسیدان و خصوصیات فیزیولوژیکی گندم در شرایط دیم، آزمایشی مزرعه­ای به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­­های کامل تصادفی با سه تکرار در دو مکان در مزرعه دانشکده کشاورزی، دانشگاه ایلام و ایستگاه مرکز تحقیقات کشاورزی سرابله در سال زراعی 93-1392 اجرا شد. تیمار­های آزمایشی شامل عامل رقم گندم  در دو سطح (کراس­سبلان و ساجی) و تیمار منابع کودی در هشت سطح شامل: 1- عدم مصرف کود شیمیایی فسفر، 2- 50 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر، 3- باکتری سودوموناس پوتیدا (Pseudomonas putida (PSB))، 4- قارچ گلوموس موسه(Glomus mosseae (GM))، 5- PSB+GM ، 6- PSB+GM + 25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر، 7- PSB +25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر و 8-GM+ 25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر بودند. نتایج حاصل از این پژوهش  نشان داد که اثر برهمکنش رقم×منابع کودی بر فعالیت برخی آنزیم­های آنتی اکسیدان و خصوصیات فیزیولوژیکی تاثیر معنی‌دار در سطح احتمال یک درصد داشت.  به طوری که رقم ساجی در تیمار  GM+ 25 کیلوگرم در هکتار کود شیمیایی فسفر موجب افزایش فعالیت­های آسکوربات پراکسیداز (14/6 واحد آنزیمی بر میلی­گرم پروتئین در دقیقه)، پراکسیداز (15/4 واحد آنزیمی بر میلی­گرم پروتئین)، سوپر اکسید دسموتاز (23/6 واحد آنزیمی بر میلی­گرم پروتئین)،  کلروفیل 44/3 میلی­گرم بر گرم وزن تر)، کلروفیل 43/6 میلی­گرم بر گرم وزن تر)،  میزان پرولین (4/5 میلی­مول بر گرم وزن تر)، محتوای آب نسبی (71/3 درصد)، کارآیی مصرف آب (6/3 کیلوگرم بر میلی­متر آب) و موجب کاهش میزان  مالون دی آلدئید (18 نانومول بر گرم وزن تر برگ) گردید و رقم کراس­سبلان در تیمار شاهد (عدم مصرف کود شیمیایی فسفر) دارای کمترین فعالیت­های آسکوربات پراکسیداز، پراکسیداز، سوپر اکسید دسموتاز و رنگیزه­های فتوسنتزی بود. بنابراین با گزینش ارقام مناسب و پاسخ­ده به منابع کودهای زیستی می­توان با بالا بردن میزان فعالیت آنزیم­های آنتی اکسیدانی سبب بهبود رشد و عملکرد دانه شد.