تاثیر هیپرگلیسمی و هیپوآلبومینمی در بیماران بستری در واحد مراقبت های ویژه روی مدت و نیاز به تنفس مکانیکی

چکیده: زمینه و هدف: چندین فاکتور فیزیولوژیکی علاوه بر معیارهای مکانیکی ریوی، بر روی جدا سازی بیماران بستری در واحد مراقبت های ویژه از دستگاه ونتیلاتور موثراست. هیپرگلیسمی باعث افزایش بیشتری در نیاز به ونتیلاتور می شود و به طور بارزی روزهای اتصال به دستگاه را افزایش می دهد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر هیپوآلبومینمی یا هیپرگلیسمی در پیش بینی نیاز به ونتیلاتور و جدا سازی از ونتیلاتور در واحد مراقبت های ویژه بوده است. روش بررسی: این مطالعه توصیفی – تحلیلی بر روی 600 بیمار بالای 16 سال در افرادی که بمدت بیش از 3 روز در واحد مراقبت های ویژه مرکز پزشکی الزهرا(س) اصفهان بستری شده بودند انجام شد. پارامترهای آلبومین سرمی، قند خون، نیاز به ونتیلاتور، مدت اتصال به ونتیلاتور بالانس مایعات و ضریب اپاچی سه (APACHE-3= Acute –physiology and chronic health evaluation) بیماران ثبت و داده ها با استفاده از آزمونهای آماری تی استیودنت، کای دو، رگرسیون کاکس، رگرسیون لوجستیک یک طرفه، آنالیز رگرسیون Multilinear و آنالیز رگرسیون لوجستیکی مولتیپل تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: در بدو ورود میانگین غلظت قند سرمی mmol/L 2/0±3/9 و آلبومین سرمی g/l 02/0±2/30 بود. در بیماران فوت شده غلظت آلبومین سرمی بطور معنی دار کمتر و غلظت قند سرمی بطور معنی دار نسبت به افراد زنده بالاتر بود (001/0P) و قند خون (05/0r=، 05/0P>) حین بستری در واحد مراقبت های ویژه نتوانست پیش بینی کننده مدت زمان اتصال به ونتیلاتور باشد. بیماران با غلظت آلبومین سرمی کمتر از 3/30 نسبت به افراد با آلبومین سرمی نرمال با افزایش نیاز به ونتیلاتور در حد 2/0-1/0 برابر روبرو شدند. (31/1-06/1=95%CI و 2/1=OR) خطر نیاز به ونتیلاتور با قند خون بالای mg/dl 200 افزایش نیافت. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه آلبومین و قند خون می تواند اندکس هایی از وضعیت متابولیکی بیماران باشد که در تعیین نیاز به ونتیلاتور و جداسازی از آن در دوره های طولانی مدت تنفس مکانیکی اهمیت دارد.