تاثیر نانورس و ماده سازگارکننده بر جذب آب طولانی‌مدت، ضریب انتشار رطوبت و ریخت‌شناسی چندسازه چوب‌پلاستیک

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر نانوذرات رس و سازگارکننده انیدرید مالیئک پلی­پروپیلنی بر جذب آب طولانی­مدت، ضریب انتشار رطوبت و ریخت­شناسی چندسازه چوب­پلاستیک انجام شد. برای این منظور، آرد چوب با نسبت 50 درصد با پلی­پروپیلن مخلوط گردید و از نانوذرات رس با نسبت­های 0، 2 و 4 درصد بر مبنای وزن خشک آرد چوب و ماده سازگارکننده با نسبت­های 0 و 3 درصد بر مبنای وزن پلاستیک استفاده گردید. فرآیند اختلاط مواد داخل دستگاه اکسترودر انجام شد و نمونه­های آزمونی با استفاده از روش قالب­گیری تزریقی ساخته شدند. جهت مطالعه تاثیر سازگارکننده انیدریدی از طیف­سنجی مادون قرمز استفاده گردید. سپس جذب آب طولانی­مدت نانوچندسازه چوب­پلاستیک طی 1560 ساعت انجام شد. همچنین جهت تعیین سرعت جذب آب در نانوچندسازه چوب­پلاستیک، ضریب انتشار رطوبت محاسبه شد. مطالعه ریخت­شناسی نانوچندسازه­­ها با استفاده از آزمون تفرق اشعه ایکس و میکروسکوپ الکترونی پویشی انجام گردید. نتایج نشان داد که با افزایش نانورس و ماده سازگارکننده جذب آب و ضریب انتشار رطوبت در نانوچندسازه چوب پلاستیک کاهش یافت. نتایج حاصل از طیف­سنجی مادون قرمز نشان داد که در اثر افزایش سازگارکننده انیدریدی میزان جذب گروه­های هیدروکسیل کاهش یافت. تعیین نوع ساختار کریستالوگرافی نانوچندسازه با استفاده از اشعه ایکس نشان داد که نوع ساختار تشکیل شده در نانوچندسازه از نوع بین لایه­ای بوده و با افزایش نانورس و ماده سازگارکننده فاصله بین لایه‌های سیلیکاتی رس افزایش یافته است. نتایج حاصل از میکروسکوپ الکترونی پویشی نیز حاکی از بهبود فصل مشترک بین چوب و پلاستیک در اثر افزایش سازگارکننده انیدریدی بود.