تاثیر فلزات سنگین بر شاخص‌های جوانه‌زنی و قدرت بذر ذرت تحت شرایط آزمایشگاهی

به‌منظور مطالعه تأثیر فلزات سنگین بر جوانه‌زنی ذرت آزمایشی به‌صورت طرح کاملاً تصادفی در سال 1391 اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل فلزات سنگین نیترات بیسموت (Bismuth)، نیترات کادمیوم (Cadmium) و نیترات سرب (PbNO3) در غلظت‌های 50، 200، 350، 500 و 1000 میلی‌گرم بر لیتر بود. نتایج نشان داد، فلزات سنگین در سطح 1 درصد بر جوانه‌زنی و قدرت بذر ذرت تأثیر معنی‌داری داشت. سطوح پایین فلزات موجب افزایش درصد جوانه‌زنی (از 93% به 98% در نیترات سرب و از 93% به 97% در نیترات بیسموت و از 94% به 96% در کادمیوم) و قدرت بذر (از 1200 به 1606 در نیترات بیسموت و از 1568 به 1592 در نیترات سرب) شده ولی سطوح بالا سبب کاهش مقدار آن‌ها شد. در بین شاخص‌های سرعت جوانه‌زنی تنها ضریب سرعت جوانه‌زنی (CVG) در سطح 5 درصد و سرعت جوانه‌زنی روزانه (DGS) در سطح 1 درصد و در بین شاخص‌های زمان جوانه‌زنی متوسط زمان جوانه‌زنی (MTG)، در سطح 5 درصد و متوسط زمان جوانه‌زنی روزانه (MDG) و متوسط زمان لازم برای رسیدن به 90 درصد جوانه‌زنی در سطح 1 درصد تحت تأثیر فلزات سنگین قرار گرفت. با افزایش غلظت فلزات سنگین CVG، R50، MDG کاهش و DGS، MTG و D90 افزایش یافتند. یکنواختی جوانه‌زنی (CU) تنها صفتی است که در بین شاخص‌های کیفیت جوانه‌زنی تحت تأثیر فلزات سنگین قرار گرفت و با افزایش غلظت فلزات عدد یکنواختی افزایش یافته که این نشان‌دهنده کاهش یکنواختی است. معادلات رگرسیونی نیز نشان داد تغییرات DGS، MTG، D90 و CU با درصد جوانه‌زنی و قدرت بذر معنی‌دار بود؛ و تغییرات DGS و MDG بیش‌ترین سهم را در پیش‌بینی قدرت و درصد جوانه‌زنی به خود اختصاص داد که نشان‌دهنده نقش بهتر این صفات در تعیین و ارزیابی قدرت بذر ذرت است.