تاثیر جانمایی ژئوگرید در بهسازی خاک مخلوط ماسه- رس جهت استفاده در لایه های روسازی

تثبیت خاک روشی است که در راهسازی به منظور بهبود توانایی باربری مصالح بکار می‌رود. در حالت کلی، تثبیت خاک عبارت است از بهبود و اصلاح خواص فیزیکی مصالح برای تامین تعدادی اهداف از قبل تعیین شده هست. بهسازی خاکها در حالت کلی به دو صورت شیمیایی و مکانیکی انجام می‌شود. استفاده از مصالح ژئوسنتتیک جهت اصلاح خاک ها در دیوار حائل، خاکریزها، زهکشی بهره گرفته می‌شود. استفاده از ژئوگریدها در بسیاری از کاربردهای مهندسی و روسازی راه یک روش موثر در اصلاح خاک به شمار می‌آید. اضافه شدن رس یا سیلت به ماسه در درصدهای مختلف می‌تواند بطور اساسی رفتار ماتریس ماسه و رس را تغییر دهد. هدف اصلی از تحقیق حاضر، بررسی آزمایشگاهی تاثیر جانمایی لایه ژئوگرید و تعداد آن ها در میزان توانایی باربری و مقاومت برشی خاکهای ماسه ای و رسی منطقه باراندوز هست. در این مطالعه خاک ماسه‌ای مورد استفاده با خاک رسی با درصدهای (25، 50 و 75) مخلوط گردیده است. تاثیر ژئوگرید به دو صورت مطالعه گردید: مرحله اول یک لایه در قسمت میانی مصالح قرارداده شده و در مرحله دوم دو لایه در فاصله برابر از یکدیگر استفاده شده و تاثیر آنها در بهبود خصوصیات ژئوتکنیکی مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام تحقیق از آزمون‌های آزمایشگاهی نسبت باربری کالیفرنیا(CBR) و برش مستقیم در هر دو حالت خشک و اشباع براساس استاندارد ASTM بهره گرفته شده و میزان درصد تورم در خاک های ریزدانه اشباع اندازه ‌گیری شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که حالت بهینه قرارگیری ژئوگرید، یک لایه و در قسمت میانی مصالح هست. زیرا این شرایط باعث بهبود میزان تراکم پذیری مصالح، افزایش میزان توانایی باربری با توجه به نتایج CBR، مقاومت برشی و کاهش میزان تورم در خاکهای اشباع حاوی ریزدانه می‌گردد.