تاثیر تمرین در آب و مصرف مکمل زنجبیل بر استرس میوکارد و سیستمیک در زنان چاق مبتلا به سرطان پستان

مقدمه و هدف: استرس و التهاب شایع ترین مشکلات جانبی ناشی از شیمی درمانی و مصرف داروهای ضدسرطانی هستند. از اینرو به عوامل غیردارویی برای مهار موثر اثرات جانبی دارو درمانی ضد سرطانی نیاز است. مطالعات نشان می دهد زنجبیل دارای خاصیت آنتی اکسیدانتی، ضدالتهابی و ضدسرطانی است. هدف از این مطالعه تعیین اثرات مجزا و همزمان مکمل خوراکی زنجبیل با و بدون 6 هفته تمرین هوازی در آب بر شاخص های مرتبط با استرس میوکارد و استرس سیستمیک در زنان چاق مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: 40 زن داوطلب مبتلا به سرطان پستان (با میانگین سنی 4/5±48 سال،وزن 9±76 کیلوگرم،توده ی چربی 4±8/41 درصد) که در مرحله 3 بیماری بودند و در زمان تحقیق فقط تحت دارودرمانی ویژه ای موسوم به تاموکسیفن[1] قرار داشتند.آزمودنی ها به طور تصادفی به 4 گروه شامل: کنترل، تمرین در آب، مکمل زنجبیل و گروه تمرین در آب+مکمل زنجبیل دسته بندی شدند.آزمودنی های گروه زنجبیل و گروه ترکیبی در طی 6 هفته روزانه 3000 میلی گرم پودر زنجبیل دریافت کردند. برنامه ی تمرینی شنا با شدت 50 تا 75 درصد ذخیره ی ضربان قلب در استخر اجرا شد. فشار خون سیستولیک و دیاستولیک استراحتی با استفاده از دستگاه فشار سنج و ضربان قلب توسط ضربان سنج اندازه گیری شد.  حاصلضرب دوگانه از طریق ضرب فشار سیستولی در ضربان قلب بر آورد شد. مقادیر مالوندی آلدهید نیز به روش الایزا اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از آنالیز واریانس  یک طرفه در سطح آلفای 5 درصد بررسی شد. نتایج: اگرچه مصرف مکمل زنجبیل و یا تمرین در آب هر کدام به تنهایی سبب کاهش ضربان قلب و فشار خون سیستولیک استراحتی، میزان حاصلضرب دوگانه(DP)، سطوح مالوندی آلدهید(MDA) و افزایش مدت زمان رسیدن به واماندگی و حداکثر ضربان قلب متعاقب اجرای تست بروس اصلاح شده شد، اما تاثیر رویکرد ترکیبی( تمرین + مکمل) معنادارتر از هریک از رویکردهای های منفرد بود. نتیجه: این نتایج نشان می دهد  رویکرد های غیردارویی از قبیل مکمل زنجبیل و تمرین در آب ممکن است از طریق کاهش التهاب و استرس سلولی ممکن است در بهبود کیفیت زندگی در مبتلایان به سرطان پستان نقش داشته باشد.   [1]- Tamoxifen