تاثیر تماس مزمن با سطوح پایین سرب در دو مرحله تکاملی مختلف بر فرآیند یادگیری و حافظه در رات

تماس مزمن با سطوح پایین سرب در طی تکامل مغزی بر روی عملکرد سیستم عصبی مرکزی اثر گذاشته و سبب ایجاد تغییراتی در عملکرد این سیستم می شود. اثرات رفتاری سرب بطور گسترده ای مورد بررسی قرار گرفته است ولی علیرغم این کوشش ها، در نتایج بدست آمده اختلاف است چرا که سنجش های رفتاری مشابه در تحقیقات مختلف نتایج متناقضی را باعث شده است. در این مطالعه اثرات تماس مزمن با سطوح پایین سرب در دو مرحله تکاملی شیرخوارگی (I) و بعد از شیرخوارگی (II) بر روی یادگیری و حافظه به روش شرطی اجتنابی فعال یکطرفه مورد ارزیابی قرار گرفت. در هر مرحله سه گروه تست و یک گروه کنترل انتخاب شد. آب آشامیدنی گروه های تست با محلول های 0.05، 0.1 و 0.2 درصد استات سرب به مدت 21 روز و آب آشامیدنی رات های گروه کنترل با آب دوبار تقطیر تعویض شد. در رات هایی که در مرحله (I) استات سرب 0.05% دریافت کرده بودند تعداد شوک در دو آزمون یادگیری و حافظه و در گروه 0.2% تعداد شوک در آزمون حافظه کاهش یافت. در گروه تست 0.1% افزایش تعداد شوک در آزمون حافظه مشاهده شد. در مرحله (II) دزهای 0.05 و 0.2 درصد استات سرب سبب افزایش یادگیری و حافظه در مقایسه با گروه کنترل گردید. نتایج نشان داد که مسمومیت مزمن با سطوح پایین سرب، توانایی یادگیری و حافظه تحت تاثیر دو فاکتور دز فلزی تجویزی و مرحله تکاملی که تماس با آن رخ می دهد، قرار می گیرد. باتوجه به اثرات متفاوت تماس سرب در کودکان و بالغین بر تناقض های بین مطالعات In vitro و In vivo، پیشنهاد شده که سرب احتمالا از طریق مکانیسم های چندگانه ای روی سیستم عصبی اثر می گذارد.