تاثیر تعاملی روان درمانی بدنی و پس خوراند زیستی بر کنش عصب روان شناختی عزت نفس و هوش هیجانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانی های یادگیری

 این پژوهش جهت بررسی تاثیر تعاملی روان‌درمانی بدنی و پس‌خوراند زیستی بر کنش عصب-روان‌شناختی عزت نفس و هوش هیجانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانایی‌های ویژه‌ی یادگیری طراحی شده است. روش‌کار: این پژوهش کارآزمایی بالینی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه شاهد در سال 1389 انجام شد. کل آزمودنی‌ها شامل 17 نفر از مادران کودکان مبتلا به ناتوانیهای یادگیری در مشهد می‌باشند که به طور تصادفی در دو گروه آزمون (7 نفر) و شاهد (10 نفر) تقسیم شدند. قبل از شروع مطالعه، تمام آزمودنی‌ها با پرسش‌نامه‌ی عزت نفس کوپراسمیت و هوش هیجانی بار-ان ارزیابی گردیدند. گروه آزمون، تحت یک دوره‌ی سه ماهه روان‌درمانی بدنی (دو جلسه‌ی 90 دقیقه‌ای در هفته، در مجموع 24 جلسه) و آموزش پس‌خوراند زیستی (هر دو هفته یک بار، در مجموع 6 جلسه) قرار گرفتند. پس از اتمام دوره‌ی آموزش، تمام آزمودنی‌ها توسط ابزارهای ذکر شده، ارزیابی مجدد شدند. برای بررسی نرمال بودن یافته‌های دو گروه، از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف استفاده شد و با توجه به نرمال بودن نمرات عزت نفس و هوش هیجانی در دو گروه، برای مقایسه‌ی میانگین نمرات از آزمون تی مستقل با سطح معنی‌داری 05/0>P استفاده شد. یافته ها: نمرات مربوط به عزت نفس (042/0=P) و هوش هیجانی (011/0=P) در گروه آزمون نسبت به شاهد به طور معنی‌داری افزایش یافته بود. نتیجه‌ گیری: نتایج این پژوهش حاکی از اثربخشی روان‌درمانی بدنی و پس‌خوراند زیستی در افزایش عزت نفس و هوش هیجانی مادران کودکان مبتلا به ناتوانایی‌های یادگیری است.