تاثیر تجویز پنتوکسیفیلین بر تعداد سلولهای سرتولی و لیدیگ بیضه موشهای صحرایی نر که بطور تجربی دیابتی شدند

  سابقه و هدف: داروی پنتوکسیفیلین باعث القاء حرکت اسپرم و افزایش جریان خون میکرو واسکولار در افراد غیر دیابتی می ‌ شود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات داروی پنتوکسیفیلین بر روی تعداد سلولهای لیدیگ و سرتولی موشهای صحرایی سالم و دیابتی انجام شد.   مواد و روش ‌ ها: تحقیق به روش تجربی انجام شد. 50 سر موش صحرایی نر به شکل تصادفی به سه گروه سالم و دو گروه دیابتی تقسیم شدند. در گروه ‌ های دیابتی، موشها بوسیله تزریق استرپتوزوتوسین، دیابتی نوع یک شده، سپس به مدت 14 روز دو گروه سالم و دیابتی شده به عنوان موشهای تجربی، داروی پنتوکسیفیلین را و گروه سالم دیگری نرمال سالین بصورت روزانه دریافت نمودند دو گروه باقیمانده، شاهد سالم و دیابتی محسوب شدند. سپس همه موشها بیهوش شده و بیضه سمت چپ از بدن آنها خارج گردیده و تحت آزمایش بافت شناسی قرار گرفته و تعداد سلول ‌ های لیدیگ و سرتولی آنها شمارش شد. داده ‌ های گروهها بوسیله آزمونهای ANOVA و LSD تجزیه و تحلیل آماری شدند.   یافته ‌ ها: تعداد سلولهای سرتولی (86/0 ± 43/7) و لیدیگ (6/1 ± 25/15) در گروه تجربی دیابتی در مقایسه با گروه شاهد دیابتی (38/0 ± 4/4 و 31/1 ± 11) افزایش معنا داری را نشان دادند. تعداد سلولهای لیدیگ در گروه ‌ های تجربی دیابتی (اعلام شده در بالا) و سالم تحت تیمار با نرمال سالین (81/0 ± 43/6 و59/1 ± 3/21) در مقایسه با گروه ‌ های دیگر بیشترین افزایش را داشتند 001/0= p و 001/0= p )، تعداد سلولهای سرتولی در گروه تجربی دیابتی (6/1 ± 25/15) در مقایسه با گروه دیابتی درمان نشده (31/1 ± 11) افزایش معناداری را نشان داد) 001/0= p و 001/0= p )، اما اختلاف معنا داری در بین گروه ‌ های سالم مشاهده نشد.   بحث و نتیجه ‌ گیری: نتایج نشان می ‌ دهد که تجویز داروی پنتوکسیفیلین باعث افزایش تعداد سلولهای سرتولی و لیدیگ در موش ‌ های سالم و دیابتی می ‌ شود که تاثیر آن در موشهای دیابتی مشخصتر بود.