تاثیر استانداردهای حسابداری مبتنی بر قواعد و مبتنی بر اصول بر مدیریت سود

هدف پژوهش حاضر بررسی این موضوع است که مبنای استانداردگذاری چگونه بر تصمیمات مدیریت سودی مدیران اثر دارد. به عبارت دیگر اگر شرایطی را در نظر بگیریم که مدیر به دنبال اعمال مدیریت سود است، بررسی این موضوع می تواند بسیار حائز اهمیت باشد که مدیر چه شیوه ای را در شرایط گوناگون برای اعمال مدیریت سود انتخاب می نماید. با توجه به اینکه محیط قانونی و بطور خاص استانداردگذاری کشورها متاثر از چگونگی تاکید بر اصول و قواعد است. لذا، بررسی این امر که در محیط های متفاوت استانداردگذاری(استانداردگذاری مبتنی بر قواعد و استانداردگذاری مبتنی بر اصول) رفتار مدیریت جهت اعمال مدیریت سود تا چه اندازه دستخوش تغییر شده و به چه سمتی میل می کند هدف اصلی پژوهش حاضر می باشد. بدین منظور در سال 1397 از طریق توزیع تصادفی 24 پرسشنامه و مصاحبه صورت گرفته میان دانشگاهیان و اعضای جامعه حسابداران رسمی ایران اطلاعات جمع آوری و داده های بدست آمده از آنها با استفاده از تحلیل محتوا و آزمون های ناپارامتریک تک متغیر مورد آزمون قرار گرفته اند. نتایج پژوهش نشان می دهد که استفاده از استانداردهای مبتنی بر اصول، تمایل مدیران به مدیریت سود حسابداری را به‌طور قابل توجهی کاهش میدهد و تأثیر نسبتاً محدودی بر کاهش مدیریت سود واقعی دارد. به عبارتی، مدیران در محیط استانداردگذاری مبتنی بر قواعد نسبت به محیط استانداردگذاری مبتنی بر اصول، به نسبت بیشتری در پی مدیریت سود با استفاده از تصمیمات حسابداری (اقلام تعهدی) و همچنین مدیریت سود با استفاده از تصمیمات معاملاتی (مدیریت سود واقع) هستند.