تاثیر آموزش مهارت‌های زندگی بر تاب آوری و سازگاری نوجوانان با معلولیت جسمی

مقدمه: معلولیت عبارت است از ناتوانی در انجام تمام یا قسمتی از فعالیت‏های زندگی فردی یا اجتماعی که به علت وجود نقصی مادرزادی یا عارضه‏ای در قوای جسمانی و روانی اتفاق می‏افتد. تأثیری که معلولیت بر وضعیت اجتماعی/  روانی فرد بر جای می‏گذارد غیر قابل انکار است. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مهارت‏های زندگی بر سازگاری و تاب آوری نوجوانان با معلولیت جسمی بود. روش: روش این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری این تحقیق کلیه نوجوانان با معلولیت جسمی شهرستان شیروان در سال 1394 می­باشد. نمونه آماری این تحقیق شامل 30 نفر از نوجوانان  با معلولیت بود که با روش نمونه‏گیری در دسترس انتخاب شدند، سپس به طور تصادفی 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین گردیدند. ابتدا هر دو گروه مورد پیش آزمون قرار گرفتند و سپس گروه آزمایش آموزش های مرتبط به مهارت‏های زندگی را طی 9 جلسه 1/5 ساعته دریافت کرد. در پایان دوره آموزشی، هر دو گروه مجددا مورد پس‌آزمون قرار گرفتند. یافته‏ ها: نتایج نشان داد آموزش مهارت‏های زندگی بر میانگین نمرات سازگاری و تاب آوری نوجوانان با معلولیت جسمی در پس آزمون تاثیرگذار است (0/05P<). نتیجه‏ گیری: یادگیری مهارت‏های زندگی می‏تواند نقش تاثیرگذاری در موفقیت و سازگاری در زندگی داشته باشد. کودکان با معلولیت ممکن است نتوانند بسیاری از این مهارت‏ها را بدون آموزش بیاموزند، بنابراین لازم است تا این مهارت‏ها را به صورت مستقیم به آن‏ها آموزش دهیم تا از آن طریق بتوانند بر چالش‏های زندگی غلبه کرده و موفقیت بیشتری به دست آورند.