تاثیر آموزش مبتنی بر موک و معکوس بر سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/فزون‌کنشی

هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش مبتنی بر موک و معکوس بر سازگاری تحصیلی دانش‌آموزان مبتلا  به اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون/ پس‌آزمون از نوع گروه گواه و آزمایش است. جامعه‌آماری شامل تمامی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی مقطع ابتدایی پایه ششم استان گلستان در سال تحصیلی 99-98 بود که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای یک مرحله‌ای، از بین شهرستان‌های استان گلستان به طور تصادفی دو شهرگنبدکاووس و بندرترکمن انتخاب شد که 60 دانش‌آموز مبتلا به اختلال کمبود توجه/ ‌فزون‌کنشی انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) است. روایی محتوایی پرسش‌نامه توسط روان‌شناسان و متخصصان حوزه علوم‌تربیتی، اختلالات روانی و یادگیری ورد بررسی و تأیید قرار گرفت و پایایی آن استفاده از آلفای کرنباخ 78/0 به دست آمد. روش اجرا بدین صورت بود که نمونه به سه گروه 20 نفری تقسیم و پس از سنجش پیش‌آزمون به سه شیوه سنتی، موک و معکوس تحت آموزش قرار گرفت و پس از آخرین جلسه آموزش، پس‌آزمون گرفته شد. یافته‌های پژوهش نشان داد که دو روش مذکور بر سازگاری‌تحصیلی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال کمبود توجه/ فزون‌کنشی تأثیر مثبت و معناداری دارند.