تأثیر گروه درمانی با تلفیق دو تکنیک صندلی داغ و مرور زندگی‌‌نامه بر کاهش خشم نوجوانان پسر مبتلا به اختلال سلوک

مقدمه: در تاریخچه زندگی مبتلایان به اختلال سلوک، سابقه رویارویی با تجارب آسیب‌زای متعدد و انحلال نایافته گزارش شده است که در شکل‌گیری مشکلات مربوط به خشم در این افراد نقش چشمگیری دارد. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر تلفیق دو تکنیک صندلی داغ و مرور زندگی‌نامه در قالب گروه درمانی، بر کاهش خشم نوجوانان پسر مبتلا به اختلال سلوک ساکن در کانون اصلاح و تربیت تهران انجام گردید. روش: تعداد 19 نفر از نوجوانانی که بر اساس نمره مقیاس مشکلات سلوک پرسشنامه خود گزارش دهی نوجوانان (YSR) مبتلا به اختلال سلوک تشخیص داده شده بودند به تصادف در سه گروه آزمایشی (شش نفر)، کنترل بحث آزاد (دارو نما) (هفت نفر) و کنترل بدون دریافت مداخله (شش نفر)، قرار گرفتند. پرسشنامه حالت هیجانی و صفت شخصیتی خشم اسپیلبرگر (STAXI-2) برای سنجش مؤلفه‌های خشم در پیش‌آزمون و پس‌آزمون مورد استفاده قرار گرفت. اعضای گروه آزمایشی در 11 جلسه گروه درمانی با استفاده از دو تکنیک مرور زندگی‌نامه و صندلی داغ، شرکت نمودند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های کراسکال- والیس و U مان ویتنی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: مقایسه نتایج پس‌آزمون سه گروه، تفاوت معنادار را در مقیاس‌های کنترل برون ریزی خشم و شاخص بیان خشم نشان داد، در حالیکه در مقیاس‌های حالت و صفت خشم تفاوت معناداری بین سه گروه مشاهده نگردید. نتایج مقایسه دو به دوی گروه‌ها با استفاده از آزمون U مان ویتنی نشان داد در متغیرهایی که تفاوت معنادار در بین سه گروه وجود داشت، این تفاوت بین گروه‌های آزمایشی و بحث آزاد و نیز گروه‌های آزمایشی و بدون دریافت مداخله معنادار بود اما تفاوت معناداری بین گروه‌های بحث آزاد و بدون دریافت مداخله مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد این شیوه گروه درمانی در کاهش مشکلات خشم از بی‌درمانی و پلاسیبو نتایج بهتری به بار می‌آورد.