تأثیر کاربرد روی و کودهای بیولوژیک بر گره‌بندی، عملکرد و برخی از خصوصیات رشدی سویا

به‌منظور بررسی تأثیر نانواکسید روی و تلقیح بذر با باکتری‌های محرک رشدی و رایزوبیومی بر عملکرد و برخی ویژگی­های زراعی سویا، آزمایش فاکتوریلی در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعۀ دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل در سال 1392 اجرا شد. تیمارها شامل محلول‌پاشی با نانواکسید روی در چهار سطح (صفر، 3/0، 6/0 و 9/0 گرم بر لیتر) و پنج سطح تلقیح (عدم تلقیح بذر با باکتری به‌عنوان شاهد، تلقیح بذر با برادی رایزوبیوم جاپونیکوم، تلقیح توأم با برادی رایزوبیوم و آزوسپریلیوم لیپوفروم استرین OF، تلقیح توأم بذر با برادی رایزوبیوم و سودوموناس پوتیدا، تلقیح بذر با رایزوبیوم + سودوموناس + آزوسپریلیوم) بودند. بیشترین ارتفاع بوته، وزن صددانه، تعداد گره در بوته و عملکرد دانه، مقادیر بیوماس کل (530 گرم در متر مربع)، سرعت رشد محصول (48/9 گرم بر متر مربع در روز)، سرعت رشد نسبی (1/0 گرم بر گرم در روز) در محلول‌پاشی 9/0 گرم در لیتر نانواکسید روی در تلقیح توأم بذر با باکتری‌های محرک رشد و ریزوبیومی و کمترینِ آنها در حالت عدم تلقیح بذر و عدم مصرف نانواکسید روی به‌دست آمد. به‌منظور افزایش عملکرد و برخی ویژگی­های زراعی سویا، 9/0 گرم در لیتر نانواکسید روی در تلقیح توأم بذر سویا با باکتری‌های محرک رشد و رایزوبیومی باید به­کار برده شود.