تأثیر پیچیدگی تکلیف دوم با فاصلههای زمانی مختلف بر زمان عکس‌العمل تکلیف اول بر پایۀ الگوی دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسۀ تأثیرارائۀ انواع محرک دومساده، افتراقی و انتخابی در فاصله‌های زمانی مختلف بر زمان واکنش محرک اول در الگوی دورۀ بی‌پاسخی روان‌شناختی می­باشد. بدین­منظور، 36 دانشجوی دختر با دامنۀ سنی 24ـ18 سال (­با میانگین سنی 3±21 سال) به­صورت در­دسترس انتخاب شدند و به‌­شکل تصادفی به سه گروه 12نفرۀ ساده، افتراقی وانتخابی تقسیم گردیدند. شایان­ذکر است که­ برای هر­یک از گروه‌ها، پنج حالت اندازه‌گیری برحسب فاصلۀ ارائۀ بین دو محرک (50،100،200،400 و1000 هزارم ثانیه) وجود داشت. علاوه­براین، داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری تحلیل واریانس عاملی مرکب سه در پنج (فاصلۀ زمانی×گروه)و تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری تحلیل شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس عاملی مرکب نشان می­دهد که در زمان واکنش محرک اول، اثر اصلی گروه (F2,33=15.40, P=0.001)، اثر اصلی فاصلۀ زمانی(F2,33=19.79, P=0.001) و اثر تعاملی فاصلۀ زمانی در گروه (F5,93=2.42, P=0.03)معنا‌دار می­باشد. در زمان واکنش محرک دوم نیز اثر اصلی گروه (F2,33=12.04, P=0.001) معنا‌دار است، اما اثر اصلی فاصلۀ زمانی(F2,33=2.57, P=0.05) و اثر تعاملی فاصلۀ زمانی در گروه(F3,100=1.63, P=0.14)معنا‌دار نمی­باشد. به­طورکلی، یافته‌ها­ بیانگر این است که نوع محرک در تکلیف دوم و نیز فاصلۀ ارائۀ بین دو محرک، نه‌تنها بر میزان تأخیر زمان پاسخ محرک دوم تأثیر می­گذارد، بلکه بر زمان پاسخ محرک اول نیز اثرگذار می­باشد.