تأثیر محلول‌پاشی تریازول‌ها و سیلیکات کلسیم بر مقاومت به خشکی کلزا

آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در سه تکرار برای بررسی و ارزیابی تأثیر تنش کم‌آبی و محلول‌پاشی مواد تنظیم­کنندۀ رشد بر عملکرد و اجزای عملکرد کلزا رقم هایولا 401 انجام شد. تیمارها شامل تنش کم‌آبی {(شاهد (تخلیۀ 50درصد آب قابل استفاده) (S1)، تنش متوسط (تخلیۀ 65درصد آب قابل استفاده) (S2) و تنش شدید (تخلیۀ 80درصد آب قابل استفاده) (S3)} و محلول‌پاشی{(بدون محلول‌پاشی (F1)، شاهد آب (F2)، سیلیکات کلسیم (F3)، هگزوکونازول (F4)، پروپیکونازول (F5) و پنکونازول (F6)} بودند. نتایج نشان داد، بیشترین عملکرد دانه مربوط به تیمار F6S1 در شرایطی بود که نسبت به F1S2 اختلاف 1/2 گرمی مشاهده شد. همچنین تیمارهای F6S1 و F1S3 با اختلاف بیش از 2 برابر بیشترین و کمترین وزن هزاردانه را نشان دادند. همچنین در شرایط S2 بدون محلول‌پاشی و محلول‌پاشی F4 با اختلاف 4/34 درصد کمترین و بیشترین میزان روغن را نشان دادند. تیمارهای F2S1 و F1S3 با اختلاف 154/0 مولی بیشترین و کمترین هدایت روزنه‌ای را نشان دادند همچنین مشخص شد بیشترین غلظت Co2 درون‌یاخته‌ای مربوط به تیمار F1S1 می‌باشد که نسبت به تیمار F2S3 229 میکرومول بیشتر بود. لذا کاربرد تریازول‌ها به‌ویژه پنکونازول و همچنین سیلیکات کلسیم آسیب‌های ناشی از تنش را در گیاه کلزا تا حدودی کاهش دادند.