تأثیر شش هفته تمرینات تناوبی مبتنی بر نقطة شکست ضربان قلب (HRDP) به روش D-Max بر تغییرات لاکتات خون، زمان رسیدن به خستگی و عملکرد بازیکنان جوان فوتبال

هدف این پژوهش بررسی تأثیر شش هفته تمرینات تناوبی مبتنی بر نقطۀ شکست ضربان قلب (HRDP) براساس مدل D-Max بر لاکتات خون، عملکرد و مدت زمان رسیدن به خستگی بازیکنان جوان فوتبال بود. 20 بازیکن فوتبال برای شرکت در این پژوهش داوطلب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه تمرین (10 نفر) و کنترل (10 نفر) تقسیم شدند. گروه کنترل تمرینات باشگاهی خود را سه جلسه در هفته به مدت شش هفته و گروه تمرینی علاوه‌بر تمرینات باشگاهی، تمرینات تناوبی با شدت معادل HRDP براساس روش-D-Max را اجرا ­کردند. برای تعیین تفاوت­های درون و میان‌گروهی به‌ترتیب از آزمون­های t همبسته و t مستقل استفاده شد. زمان رسیدن به خستگی (00/0P=) و لاکتات تولیدی (02/0 P=) فقط در گروه تمرینی به­طور معنا­داری افزایش داشت، اما بهبود عملکرد در هر دو گروه تمرین (02/0P=) و کنترل (04/0P=) مشاهده شد. همچنین گروه تمرینی به­طور معناداری تأثیرات بهتری را بر سطح لاکتات (01/0P=)، زمان رسیدن به خستگی (03/0P=) و عملکرد (00/0P=) بازیکنان فوتبال داشت. به­طور کلی به مربیان و بازیکنان ­فوتبال پیشنهاد می‌شود تا در کنار تمرینات باشگاهی خود، تمرینات تناوبی را با شدت معادل HRDP برگرفته از روش-D-Max برای رسیدن به اهداف تمرینی، به‌کار گیرند.